Revista Haemus nr. 30-32 - Libraria pentru toti

Një burrë mjaft i mplakur, që shiste kundër ligjit në trotuar një shishe vere
fshati, në një lagje të varfër të Bukureshtit e në një ditë mjaft të ftohtë
nëntori më tha:
"Nuk na vjen mirë për atë që po ndodh në Itali. Ne nuk jemi ciganë, jemi të
gjithë kushërinj me italianët. Romakët e dakët ishin një.
Përballë tij, lart mbi një pallat të vjetër të lyer me ngjyra të çelura që po
veniten, varet reklama e kandidatit të partisë në pushtet për Parlamantin
Evropian.
Sllogani thotë: "Unë promovoj Rumaninë".
Dhe në këtë kuadër, nuk ka se si mos të të vijë në mendje Migjeni dhe vargu
"mjerimi i mirëfilltë ndjen tradhëti...".
"Evropa ishte një mashtrim i madh", më thotë plaku, "Evropën e ndjejnë ata
që kanë përfituar përherë, biznesmenët, tregtarët, qeveritarët."
Korrupsioni dhe zakoni
Kryeqyteti i Rumanisë, Bukureshti është një qytet i bukur, por jo kur bie
shie, nga që ka shumë ndërtesa gri ato reflektojnë zymtësirë. Dhe i zymtë, i
shëmtuar i trishtë, m'u duk stacioni qendror i trenit, Gara de Nord.
Unë udhëtova nga Timishoara natën me tren dhe megjithë kushtet që për
këtë linjë janë të klasit të parë, trenat janë të vjetër dhe udhëtimet zgjasin
shumë kohë, në mënyrë të veçantë udhëtimi me makinë.
Hyrja në Bashkimin Evropian do të thotë shkurtim të kësaj rruge gati me
gjysmën e saj.
E megjithë amortizimin Rumania është e lidhur me rrugë hekurudhore me
pjesën tjetër të Evropës.
Teksa zbresim në platformë një njoftim me megafon thotë se treni nga
Praga do të vonohet për shkak të një greve në Hungari.
Sapo dal nga stacioni trotuari verdhon nga taksitë e shumta. Shoferët e tyre
të dalin përpara e të ftojnë në korr.
Siç ndodh në këtë bisnes, jo të gjitha makinat punojnë me taksimetër.
Megjithatë ato janë mjaft të lira dhe po kaq i lirë është edhe transporti
publik.
Gati 10 vjet më parë, në kohën kur jetoja në Bukuresht nuk mbaj mend të
kem pritur gjatë, metronë, autobusin, tramvajin apo trojelbuzin.
Qe gjatë udhëtimit me autobus dhe tren ku përjetova edhe formën e parë të
parregullsive në Rumaninë evropiane.
Në Timishoara m'u desh të jepja më shumë se çmimi real i biletës, pasi më
thanë se nuk kishte bileta. Mëngjesin kur zbritëm në Bukuresht, pasagjerët e
trenit me të cilin udhëtova numëroheshin me gishta.
Ndërsa rasti i parë ishte udhëtimi nga aeroporti për në qendër të
Bukureshtit. Megjithëse autobusi ishte i pajisuar me matës për bileta dhe
abone, pasagjerët vendas i jepnin nga xhami shoferit disa lei.
229