Revista Haemus nr. 30-32 - Libraria pentru toti

Menjëherë hap me gisht një vrimë në murin e Parajsës
Dhe i fton pijanecët të shohin.
E ndonëse dridhjet nuk i lenë të shohin veçse një arnë bari
s’është pak për vdekatarët.
Derisa ngrihet njëri dhe e prish muhabetin. E thotë:
“Së shpejti, së shpejti vjen mbrëmja
atëhere do çlodhemi e do kemi paqe shumë!”
Ngrihen njëri pas tjetrit nga tryezat
fshijnë buzët e njoma me shami
dhe iu vjen shumë, shumë turp.
Poema për poezinë
Gjithë jetën kam mbledhur lecka që të bëj një dordolec
Kujtoj ditët kur, fshehur nën shtrat, përsosja veprën
kujtoj turmën e këpucëve të vjetra ku mbështesja kokën nganjëherë
kur më kaplonte gjumi
e tani që është gati
natë për natë fik dritën dhe mjafton
të dyshoj se mund të jetë atje
e nis të ulërij nga tmerri.
Nga dritarja
Nëse ndonjëherë do të mbërrijmë në Qytet
do të shohësh edhe ti si hapen kanatet
e si gratë hedhin në rrugë krahë engjëjsh mbetur
nga darkosja.
Ftohtë
Në kufijtë e kujtesës është aq ftohtë saqë
po të plagosej një mjellmë
në plagë një plak mund të banonte
Në kufijtë e kujtesës është aq ftohtë saqë
vetëm fqinjët rrijnë zhytur gjer në brez në miell druri e këndojnë
vetëm fqinjët – si ca flakë gjelbëroshe.
67