Revista Haemus nr. 30-32 - Libraria pentru toti

mobilizohuni, le të trazohen eshtrat, shpirtrat,
le të kthehen në hi e pluhur – dhe shih
një agshol i vetëm i nxjerrë bojën një shekulli
ngopur përbuzje, nëpërkëmbje, ngopur grykësi
athua vallë dikush (me bekimin e Perëndisë) lindka
për të djegur, për të kthyer çdo gjë në pluhur… 14
shih Evropë e verbër si vriten fëmijët e tu
më parë një Srebrenicë-masakër u desh të bindesh
monument tmerri, si portë e turpit (ndoshta stargate)
të pasosh, të hysh në mijëvjeçarin e ri
madje dhe talleshin me gjeneralët e tu, Evropë
ke parë fort mirë ata, ke ndier në lëkurë
njëjtë pelegrinë të tempullit, dikur
prisnin frazat e bekimit, foshnje
njësoj të padjallëzuar, engjëj të kësaj bote,
me gishtin e madh të thithur
me shkëlqimin e larë nga lot-kristali në sytë
kërthizëlidhur (mbase) nyjëzuar ngutazi
kromozom i vulosur për një foton drite
për një tik-tak të kohës së çalë ballkanike
tash të largët, të verbër, të humbur në errësirë
kushedi sa shekuj verbëri,
sa shekuj mugëtirë
me ftohtësi Karpatesh në bebzë, akull Siberie
të falur, të dhuruar, të huazuar, të vjedhur e të gjetur,
të blerë, të stërblerë, të shitur, të stërshitur
si robër djajsh
VII.
Evropë,
përtej oqeanit askush s’të fali kulaç
as seminollë, as apaçë
s’të fali kush një pëllëmbë
e pra, edhe në Ballkan tokat zotër kanë;
“e kujt është Ilirida” - u kollit një burrë në Prekaz
i vuri diellin verbërisë shekullore,
si me lloz ndali për një çast
gjithçka ndali - vetë historinë tënde, Evropë
do të tretem, do shkrihem… nëse jam borxh e kam
e ti barbar pretendo të më zbrampsësh,
provo të bësh turpin e shekullit,
unë isha dhe jam - mbes gjithmonë i gjallë
215