Revista Haemus nr. 30-32 - Libraria pentru toti

Cili është shkrimtari juaj i preferuar i huaj? Çfarë mendoni për
shkrimtarët italianë?
Ndër antikët më pëlqen Platoni; në kohën e mesme due njisoj Dantin e
Omarin (djalin kokëshkretë të Islamit); kurse në kohën tonë due të
drithshmit Nietzche dhe Franz Kafka. Ndër italianët e tanishëm, admiroj
shkrimtarin Michele Mari, pinjoll i asaj aristokracie letrare që ka themelue
Danti dhe shkrimtarin Carmine Abate, që shkruen në nji italishte shum
arbnore magjinë e melodramën e arbëreshëve. Aldo Busi, asht i vetmi që
për shkak të stilit (mjeshtëror), më ka ba me lexue jo pak nga faqet e tij që
shpesh janë rrum me mtesa triviale.
Cili është mesazhi juaj për të rinjtë që duan të ndjekin rrugën e artit?
Mos lejoni njeri a send me ua pré rrugën, aq ma shum nse kte rrugë e keni
zgjedhë sak me zemër!
Cili është sekreti i suksetit në jetë sipas jush?
Varet ç’nënkuptojmë me sukses. Suksesi për mue asht me dalë nga kjo
dreqollë, pa e humbë idenë e së mirës e të së bukurës që janë idetë në
themel të çdo shpriti të naltë. Sekret nuk ka për kte. Vetëm dashunia e Zotit
mundet me të pështue.
Cila është ëndrra e mbetur në sirtar?
Andrrat kanë nji të mirë: nuk dështojnë kurrë; në nji truell a në nji tjetër
lindin. Kështu, çdo andërr që kam pas, konvergon në atë çka shkruej. Kam
pas andërr me u ba astronom (studjues i yjeve), e tash jetoj në nji qytet pa
qiell ky yjet s’i shoh as për qejf. Por tana këto dështime s’më pengojnë me
shkrue për universin, si te poezia “Uniqueness”. Sot asht ditë e re, jo për
universin…/ asht ditë e re për frymëshkretën e fateve tona qesharake…
//Sot asht universi ma i vjetër nji ditë, por koha s’egziston për pafundësinë.
Universi asht nji dhe i pafundëm, pse po të ishte i fundëm s’do ishte nji. Por
koha s’egziston për pafundësinë. Tash, që të gjitha këto të jenë të vërteta
njikohësisht, duhet të egzistojë Zoti. Çdo argument i çuem në pasojat e
mbrame prun te argumenti ontologjik… Siç e sheh, ka paradokse të holla (si
janë paradokset filozofike) sikurse ka edhe paradokse të trasha (si janë
paradokset shqiptare a ballkanike) – mendimin time e joshin të parat.
Andërr e mbetun në sirtar : regjizura. Por tue shkrue gjana të vogla për
teatër jam edhe mikroregjizor, anipse jo edhe mizanskenist. I due shum
zanatet, mjeshtritë. Vetë punoj banakier, që s’asht bash zanat. Kurse,
183