Revista Haemus nr. 30-32 - Libraria pentru toti

si ndonjë femër nga vulgu
që më është përvjedhur
hajdutçe
në jatak
e s’më braktis
gjer në fund.
IOLANDA MALAMEN
Poete dhe prozatore e shquar, gazetare e kulturës dhe përkthyese lindur në
vitin 1947, autore e vëllimeve Gjendje hyjnore, Udhëtim në natyrë, Tokë
nën dëborë, Një gur i bardhë mbi një gur të zi, Lulja që ec, Engjëlli i zbritur
në rrugë, Ngadhnjimi i dantellës, Islenda e dytë (poezi); Unë, mjeshtëria e
xhelatit dhe mbretëresha e pikëlluar, Shtëpia Verdi, Filipi dhe Margarita,
Letër Lavuazierit, Alisa në Botën e Krimit, Antoni dhe Kavabata (prozë). Ka
botuar pesë vëllime bisedash me shkrimtarë rumunë e të huaj, laureate e
Medaljes së Akademisë Femina për poezi në vitin 1999, e Çmimit APLER
për gazetari kulturore (2006).
Dielli i hirtë
Dielli i marsit, gri, është tumori i mushkërisë së djathtë së
tim vëllai.
Një pluhur i bardhë, me erë të fortë ngrihet si një bash i vogël
nga frymëmarrja e tij
Shoh nga dritarja e sallonit një mi që kapërcen oborrin
e ndyrë të spitalit.
Kur isha fëmijë, i them mjekut teksa im vëlla fle në
shtratin prej metali kutullaç, kam shkruar një poezi për vdekjen.
Mjeku më hedh një vështrim prej qeni të trishtëm, ledhaton fletën e
vëzhgimeve te kryet e shtratit si të ishte lule
Në poezi im vëlla rrinte shtrirë mbi një dysheme të qelqtë dhe mbante
shtrënguar në gjiks lodrën e vet të dashur: një sëmundje e mistershme.
Pasi përshkruaja në fjalë të ndjera praninë e sëmundjes në trupin
e brishtë
Poezia mbyllej me një metaforë naive për vdekjen.
Zoti doktor, ju lutem t’i bëni derman lëngatës! Shihni, edhe mjekësia
ka ecur shumë në këta dyzet vjet, por metafora ime
61