Revista Haemus nr. 30-32 - Libraria pentru toti

I PALINDURI: Cili jam unë përderisa ende nuk jam? Rri në një shpellë pa
dyer e dritare përzier me zorrët unazore. Nuk di as ç'është gjumi dhe as
simetritë e jetës. Bredh vezë më vezë si një kuvendim i vdekjes me vdekjen.
Nuk mund as ta shtroj testamentin mbi të gjitha plasat e frikës, ende nuk e
kam erën e hirit dhe as të Librit të Parë. Kujt t'i them për ty, ndëshkim i
hidhur?
ATI: Jam një kërcu që lundron mbi lumin e fatit. I kam të gjitha
mbishkrimet e vdekjes dhe të gjitha lavditë që i nevojiten një të munduri.
Dikush besonte se është mbret mbi gjithë të vdekurit – unë nuk jam as mbi
vetveten. Armiq kam gjëmbaçët e pendesës. Fytyra ime nuk ka për ta njohur
kurrë buzëqeshjen, do të jem një domethënie e vogël në defterin e qiellit.
I PALINDURI: Goja ime ende nuk ka folje dhe nuk do ta shqiptojë
ndonjëherë fisnikërinë e fjalëve. Unë kam shumë shekuj në mosqënien time
– ju vetëm tokë…
NËNA: Kam pasur një ditë të bardhë të groposur në një ditë të zezë. Ti
atëhere erdhe duke ma gremisur rreptë lartimin. Dikush Ma vodhi Zotin pa
bubullimë e vetëtimë. Pa stuhi; ti mbete si një Vend-askurrë-i ndodhur, si
një kishë e prehërit tim shpikës. Shko tek të brishtët, tek ata pa krahë e pa
buzë. Unë të vjell si një nuse të prishur në mes të dasmës. Do të më
mbështjellë mëkati me rrjetë merimange në një livadh memec, do të më
shqyhen thembrat duke shkelur vetëm mbi pëlhura gjaku e plagësh.
Lamtumirë, lamtumirë, fetusi im pa seksin e ditur, ti – hija ime e përsëritur!
Nëpër portat e supeve të tu të palindur po ngarkoj thasët me vdekje të
tharë...
ATI: Hodha sytë në zjarr dhe pashë qerpikët e tu që më shihnin. Vetë vdekja
është një perandori me drynat përherë të çelur dhe pa rojtarë. Deri tek ti
eshtrat e mia nuk plekseshin as sa pluhuri i udhës. Në një ditë të bardhë unë
kam për të qënë ti, në një ditë të zezë unë do të jem unë…
ZOTI: Kujto thëniet e lashta: „Dhe thuaji varrit: „ti je im atë”; ndërsa
krimbave: „ju jeni nëna dhe motrat e mia””. Libri im rreh flatrat. Biri i
dritës do të godasë çatitë tuaja. Fshini sytë. Varrit t'ia rrëfesh të gjitha
ndodhitë e jetës.
I PALINDURI: Më mbetet vetëm një orë para se të flakem brenda gjithësisë
suaj.
Vetëm një orë ka mbetur - dhe do të nxihem nga tepria e dritës!...
********
462