Revista Haemus nr. 30-32 - Libraria pentru toti

Artistat e partisë dhe artistat e tenderomanisë
Partia i kishte qejf statujat e fryme, të gjigandizueme, me dërdëng
propagande. Por amà, sado të mbarsuna me nacional-partishmëni që ishin
ato, hija që bajnë në qytetet tona e ka nji kuptim. Artistat që i kanë ba e
kishin nji nder. Biles, asht ma kuptimplote prania e tyne, se ajo e statujave
të artistave që fitojnë konkurse-tendera dhe bajnë vepra postmoderne për
poetët klasiko-epikë. Shkodranët e shohin me qejf skulpturën e Isa Boletinit,
por jo amballazhin konceptual në mermer që ia asht kushtue Fishtës epik në
qendër të qytetit. Ende ka lezet me pa' nji statujë të kanoneve socrealiste se
ato të postmodernizmit autodidakt. Dhe kjo asht turpi i skulptorëve publikë
shqiptarë.
Nji anonim francez
Nji anonim francez ka propozue nji epitaf jo fort të zakonshëm për nji
personalitet pak të jashtëzakonshëm. Për zotin Robespierre. «Passant, qui
que tu sois, ne pleure pas mon sort: Si je vivais, tu serais mort!»
O kalimtar, cilido qofsh mos qaj për fatin tim :
Po të ishem unë gjallë, ti do ishe në vendin tim.
72