Revista Haemus nr. 30-32 - Libraria pentru toti

Danubi*
Gjurmët shtrihen në pafundësi,
dhe braktisja fashitet në thellësi.
po qe se unë lëshohem tërësisht, mund të ndodhë
të bie dhe paskësaj
mund të fluturojë edhe shpresa e fundit,
-bota- më transparente se fara e mendimit,
pushteti del nga dora e arsyes, ai nuk mund të
frenohet,
dhe do të dojë të sulmojë prapë, më shumë se të gjitha
herët e mëparshme.
Po qe se unë i them JO, po qe se unë nuk mëshiroj,
atëherë ai do të vazhdoj të rrjedhë,
do t’i lerë pas boshësitë e dëshirave të reja,
sëmundja e ngadaltë do të marrë hov të ri.
as shpirtrat nuk e ndërpresin përkundjen e verbër
nëpër stepat e popullit
të humbur.
Lëvizje e ethshme e burrit para moshimit.
Tanimë mardhëniet e shëndetshme me Fatin,
saqë nganjëherë është e pamundur të vazhdosh,
saqë akrepi i heshtur ndalon, saqë gëzimi nuk gjen
asnjë motiv për vetveten.
Përse gugitja e zogjve të Danubit të thotë aq shumë
nga trazimi yt i përhershëm,
do ta shohësh se pasi të habitesh edhe njëherë nga
engjëlli i shkretëtirës, dhe do ta kuptosh
Me të vërtetë nuk kishte arsye, me të vërtetë asnjë
arsye.
*Poezi e nderuar me çmimin “Kultursalon Hörbiger Literary Award” në Austri.
Messias
Ti fle në dashuritë e lodhura
mbuluar me guximin e burrit,
njëmijë herë i mallkuar për të qenë femër,
i mbrojtur nga plagët e betejave të ashpra;
I çlirët, por gjithmonë vigjilent,
i futur në plagët e atij që kupton,
339