Codeerhandboek ICD-9-CM 2011 / 2012 - Ministerie van Sociale ...

Men registreert niet systematisch een neutropenie bij patiënten die een behandeling krijgen op basis
van G-CSF (granulocyte colony-stimulating factors) (Neupogen ®, Granocyte ®, enz.) Om ze te coderen
zijn er een diagnose van de behandelende arts, en een biologie die duidelijk een neutropenie
vermeldt, nodig.
5. Leucocytose
Leucocytose 288.6 ‘’Elevated white blood cell count’’ (Stijging van de witte bloedcellen) (nieuwe code in
2009) is een verhoging van het aantal witte bloedcellen in het bloed
Bij een infectieus fenomeen moet de aanwezige leucocytose niet worden gecodeerd, omdat ze vervat
zit in de code van de infectie.
Net als bij de anemieën mogen de aantastingen van de andere cellijnen niet worden gecodeerd op
basis van een biologieverslag. Het gebruik van deze codes is gerechtvaardigd wanneer deze aantasting
wordt behandeld en/of onderzocht en de diagnose door de behandelende arts vermeld werd in het
patiëntendossier.
6. Andere bloedziekten en ziekten van de hematopoïetische organen
Patiënten met een verhoogd hemoglobinegehalte (man >185g/L; vrouw >165 g/L) vertonen een
polycytemie of erythrocytose. De index verwijst voor polycytemie zonder precisering naar de code 238.4
“Polycythemia vera”, een neoplasma met onzeker gedrag. Deze verwijzing lijkt niet correct gezien in het
merendeel van de gevallen polythemie secundair is (hypoxemisch). Een polycytemie die niet nader
wordt omschreven moet dan ook worden gecodeerd met 289.0 “Polycythemia, secondary”, rekening
houdend met de exclusiecriteria:
289.0 Polycythemia, secondary
Excludes:
polycythemia:
neonatal ( 776.4 )
primary ( 238.4 )
vera ( 238.4 )
Hypersplenisme 289.4 is een hyperfunctie van de milt die de verschillende bloedcellijnen kan aantasten
in wisselende mate, gaande van trombocytopenie tot pancytopenie. De aangetaste cellijnen mogen
afzonderlijk worden bijgecodeerd, rekening houdend met de bijzondere regels omtrent pancytopenie.
289.53 "Neutropenic splenomegaly” (Neutropene splenomegalie) is een bijzonder zeldzame pathologie
die wordt gekarakteriseerd door een belangrijke splenomegalie. In het verdere verloop ontstaat ook een
anemie met leucopenie en neutropenie. Stolllingsstoornissen zoals een verlengde bloedingstijd worden
eveneens geconstateerd. Deze aandoening evolueert met opstoten en kan genezen na wegname van
de milt (splenectomie).
289.83 ‘’Myelofibrosis’’ : myelofibrose is een zeldzame pathologie waarbij het beenmerg geleidelijk
wordt vervangen door fibreus collageenweefsel. Deze aandoening wordt ook idiopathische myelofibrose
of chronische myelosclerose genoemd en is vaak secundair aan andere aandoeningen zoals borst- of
prostaatkanker, leukemiën, tuberculose, de ziekte van Gaucher, enz. Hierbij moet de onderliggende
pathologie als eerste worden gecodeerd.
7. Stollingsstoornissen
Het stollingsysteem is een heel ingewikkeld mechanisme dat wordt gemedieerd door coagulantia (stollingsfactoren,
fibrine, bloedplaatjes) en anticoagulantia (antithrombine, Proteïne C en S, factor V Leiden).
Dit evenwicht kan verstoord worden door een insufficiëntie van de coagulantia of door een teveel
aan anticoagulantia. Dit kan congenitaal of verworven zijn.
De meeste codeerproblemen ontstaan bij gebruik van anticoagulerende medicatie.
De code 286.5 ‘’Hemorrhagic disorder due to intrinsic circulating anticoagulants’’ (Hemorrhagische aandoening
te wijten aan intrinsieke circulerende anticoagulantia) is een zeer zeldzame aandoening die
gekenmerkt wordt door de toename in het bloed van circulerende (niet-medicamenteuze) anticoagulantia,
die de normale stolling inhiberen. Deze anticoagulantia, die meestal een vast onderdeel uitmaken
van het bloed, kunnen occasioneel toenemen door langdurige anticoagulerende therapieën.
Handboek ICD-9-CM Codering
2011/2012 officiële versie
110