Codeerhandboek ICD-9-CM 2011 / 2012 - Ministerie van Sociale ...

Veneuze, lymfatische en vetinfiltratie binnen het aangetaste orgaan worden niet beschouwd als metastases.
Maar dezelfde infiltraties op afstand van het primair aangetaste orgaan, worden wel als metastases
gecodeerd.
Wanneer verschillende locaties worden beschreven als metastatisch, dan moet elk ervan worden gecodeerd.
Men moet de code van de primaire site toevoegen als deze gekend is, of anders 199.1 ‘’Malignant
neoplasm without specification of site, other’’ (Maligne neoplasma zonder specificatie van de site,
andere). Men gebruikt een code van categorie V10.x wanneer de primaire site voordien volledig werd
geëradiceerd.
Metastase zonder precisering over de plaats:
- Unieke metastase: 199.1 ‘’Malignant neoplasm without specification of site, other’’
(Maligne neoplasma zonder specificatie van de site, andere).
- Multiple metastatische haarden: 199.0 ‘’Malignant neoplasm without specification of site,
Disseminated’’ (Maligne neoplasma zonder specificatie van de site, gedissemineerd).
Code 199.1 kan dus zowel worden gebruikt voor het primaire als metastatische neoplasma wanneer de
plaats niet wordt gespecificeerd.
Het morfologische type maakt het soms mogelijk de juiste code te gebruiken wanneer het dossier geen
enkele locatie vermeldt. Bijvoorbeeld, een metastatisch apocrien adenocarcinoom wordt gecodeerd
door 173.9 ‘’Other malignant neoplasm of the skin, site unspecified’’ (Ander maligne neoplasma van de
huid, lokalisatie niet gespecificeerd) en 199.1 voor de metastatische locatie.
Inderdaad, volgens de index :
Adenocarcinoma (Adenocarcinoom)
Apocrine (M8401/3) (Apocrien)
Unspecified site 173.9 (niet gespecificeerde lokalisatie)
Een niet als primair of secundair gespecificeerde kwaadaardige tumor wordt gecodeerd als een primaire
tumor, behalve als de lokalisatie één van de volgende is: bot, hersenen, diafragma, hart, lymfeklier, mediastinum,
meningen, peritoneum, pleura, retroperitoneum, ruggenmerg en sites die worden geclassificeerd
onder 195.x. Dus voor al deze localisaties wordt een maligne tumor NOS gecodeerd als een
metastase.
Kwaadaardige tumoren van de lever daarentegen, die niet worden gespecificeerd als primair of secundair,
worden geclassificeerd met behulp van code 155.2 ‘’Liver, not specified as primary or secondary’’
(Neoplasma van de lever, niet gespecificeerd als primair of secundair).
4. Neoplasmata van de hematopoëtische of lymfatische systemen
In tegenstelling tot ‘’vaste’’ tumoren, kunnen neoplasmata van de hematopoëtische en lymfatische systemen
een of meerdere sites tegelijk aantasten (de kankercellen in de bloedsomloop en lymfatische circulatie
zijn niet beperkt tot één plaats).
De verspreiding naar meerdere locaties wordt dus niet beschouwd als een metastase.
4.1. Myelodysplastische syndromen (MDS)
Het betreft een ziekte van het bloed en het beenmerg die de bloedcelproductie aantast. Normaal
produceert het beenmerg stamcellen die zich ontwikkelen tot mature celvormen van rode bloedcellen,
witte bloedcellen en bloedplaatjes. In MDS rijpen vele stamcellen niet uit. Het aantal onrijpe cellen
(blasten) is een indicator van het type MDS. De symptomen zijn soms afwezig in het begin van de
ziekte. In een later stadium kan de patiënt klachten ontwikkelen van vermoeidheid, frequente infecties
en abnormale bloedingen. MDS kan een gevolg zijn van radio- of chemotherapie.
De categorie 238.7 ‘’Other lymphatic and hematopoietic tissues’’ (Andere lymfatische en hematopoiëtische
weefsels) heeft nu een vijfde cijfer dat het mogelijk maakt om essentiële trombocytose en de verschillende
vormen van het myelodysplastisch syndroom te coderen. Ondanks het feit dat myeloproliferatieve
afwijkingen en dysplastische syndromen nu als maligne neoplasmata worden beschouwd, blijven
ze voor ICD-9-CM geklasseerd als neoplasmata met onvoorzienbare evolutie.
Essentiële trombocytemie (238.71) is een pathologie van de stamcellen die een overproductie van de
trombocyten induceert, soms geassocieerd met een toename van de witte bloedcellen. Sommige patiënten
zijn asymptomatissch, anderen hebben symptomen als gevolg van een staat van hypercoagulabiliteit.
De pathologie kan evolueren naar een ernstiger myeloproliferatief syndroom zoals myelofibrose
of een acute myeloïde leukemie. In dat geval moet enkel nog de uiteindelijke pathologie worden gecodeerd
zonder vermelding van de intermediaire stappen. Andere veel gebruikte termen zijn: essentiële
trombocytose, idiopathische trombocytemie of primaire trombocytose.
Handboek ICD-9-CM Codering
2011/2012 officiële versie
63