Codeerhandboek ICD-9-CM 2011 / 2012 - Ministerie van Sociale ...

De aanwezigheid van het insuline resistentie syndroom wordt gecodeerd met de code 277.7
"Dysmetabolic syndrome X" (Dysmetabool syndroom X), waaraan de codes voor de aanwezige
manifestaties toegevoegd worden voor zover ze beantwoorden aan de criteria voor nevendiagnose
(278.00 of 278.01 bij obesitas, 414.0x voor coronaire atherosclerose, ….)
Opgelet :
De insulineresistentie die optreedt bij type 2 diabetes mag niet verward worden met het insulineresistentiesyndroom
en mag dan ook niet gecodeerd worden met 277.7. Code 277.7 mag enkel
gebruikt worden wanneer de behandelende arts in het dossier het insulineresistentiesyndroom
of dysmetabool syndroom als dusdanig vermeldt.
Insulineresistentie mag niet verward worden met het optreden van antistoffen tegen insuline. Het
kan hierbij gaan om: .
o antistoffen tegen exogene insuline (vooral van varkens of runderen): deze zijn meestal
niet verantwoordelijk voor eender welk symptoom of klinisch teken. Op lange termijn
kunnen zij de behoefte aan insuline echter wel doen toenemen. Sinds het gebruik van
moderne (recombinante) insulines worden deze antistoffen echter minder vaak aangemaakt.
Is het dan noodzakelijk en/of nuttig om die mogelijkheid te coderen? Normaal gezien
zouden hiervoor klinische tekens moeten zijn en, wat vooral belangrijk is, zou de
behandelende arts dit moeten vermelden als een medisch probleem en zou hij dit in het
patiëntendossier moeten noteren. Men kan dan de niet-specifieke code 795.79 “Other
and unspecified nonspecific immunomogical findings, raised antibody titer” kunnen gebruiken
in combinatie met de code E932.3. Niet vergeten om de eventuele klinische
symptomen eerst te coderen, die zijn belangrijker dan een gerezen antistoffentiter.
o autoantistoffen tegen de eilandjes van Langerhans en tegen insuline bij diabetespatiënten
van het type I. In die gevallen omvat de code voor diabetes van het type I per definitie
het begrip auto-immuniteit en is het niet nodig om een code toe te voegen om de
aanwezigheid van antistoffen te melden.
o een zeldzaam syndroom van hypoglycemie veroorzaakt door autoantistoffen tegen insuline
bij niet-diabetespatiënten die nooit exogene insuline kregen toegediend. Dit syndroom
kadert vaak binnen auto-immuunziektes zoals de ziekte van Basedow. Men zou
dan de code “Autoimmune disease, NOS” kunnen gebruiken in combinatie met de codes
voor de symptomen.
1.3. Aandoeningen van de parathyroïden
Het parathyroïdhormoon heeft een belangrijke invloed op de calciumspiegel in het bloed, dus indirect ook
op het beenderweefsel. Relatief zeldzame aandoeningen van de parathyroïden worden gegroepeerd in
hyperparathyroïdie, hypoparathyroïdie, andere gespecificeerde en niet gespecificeerde aandoeningen
van de bijschildklier.
Primaire hyperparathyroïdie : 252.01 "Primary hyperparathyroidism" (Primaire hyperparathyroïdie) -meest
voorkomende vorm : een overproduktie van parathormoon, leidt tot hypercalcemie. De hypercalcemie
wordt niet gecodeerd!
Secundaire hyperparathyroïdie ontstaat bij aanhoudende lage calciumbloedspiegels door renale aandoeningen
of door andere oorzaken (vitamine D tekort). Secundaire hyperparathyroïdie van renale oorsprong
wordt gecodeerd met 588.81 "Secondary hyperparathyroidism (of renal origin)" (Secundaire hyperparathyroidie
met renale oorsprong) en niet met een code van categorie 252. Secundaire hyperparathyroïdie
van niet-renale oorsprong wordt gecodeerd met de code 252.02 "Secondary hyperparathyroidism,
non-renal" (Secundaire hyperparathyroidie met niet-renale oorsprong).
Aanhoudende secundaire hyperparathyroïdie kan evolueren naar tertiaire hyperparathyroïdie. Deze vorm
bestaat uit hoge PTH-produktie bij genormaliseerde calciumwaarden. Tertiaire hyperparathyroïdie wordt
gecodeerd met de code 252.08 "Other hyperparathyroidism" (Andere hyperparathyroidie).
1.4. Hypofyse en hypothalamus
De meest voorkomende aandoeningen van de hypofyse zijn de hypofysevergroting met overmatige aanmaak
van prolactine, groeihormoon (acromegalie) of ACTH (Ziekte van Cushing, code 255.0). De codes
van categorie 253 omvatten alle aandoeningen van de hypofyse en de eventuele geassocieerde stoornissen
ter hoogte van de hypothalamische controle.
Handboek ICD-9-CM Codering
2011/2012 officiële versie
92