Codeerhandboek ICD-9-CM 2011 / 2012 - Ministerie van Sociale ...

4.6. Fracturen ten gevolge van geboortetraumata
Deze breuken vallen onder de perinatale aandoeningen en worden behandeld in hoofdstuk 15
« Pathologieën van de perinatale periode ».
4.7. Antecedenten van fracturen
Antecedentcodes maken het mogelijk om relevante antecedenten van botbreuken te registreren:
V15.51 “Personal history of traumatic fracture” (Persoonlijke anamnese van traumatische fractuur)
V13.51 “Personal history of pathologic fracture” (Persoonlijke anamnese van pathologische fractuur)
V13.52 “Personal history of stress fracture” (Persoonlijke anamnese van stressfractuur)
5. Procedures in verband met fracturen
De behandeling van fracturen bestaat er voornamelijk in de anatomische ligging en structuur van de
botten te herstellen en deze te behouden tot complete genezing en herstel van de normale functie.
Deze procedures omvatten zowel open als gesloten reducties, alsook het toepassen van diverse fixatie-
en tractiemethodes. De keuze van de behandeling zal afhangen van het type en de lokalisatie van de
breuk, van eventuele geassocieerde letsels en van de algemene toestand van de patiënt.
ICD-9-CM maakt een belangrijk onderscheid tussen fractuurreducties van beenderen van bovenste en
onderste ledematen, schouder- & bekkengordel en ribrooster enerzijds en die van schedelbeenderen en
wervels anderzijds.
De codering van de eerstgenoemden wordt hierna besproken in paragrafen 5.1 tot 5.6. De eerste
invalshoek voor het toekennen van de juiste code bij deze procedures is de methode (open of gesloten,
met of zonder intern fixatiemateriaal); de tweede invalshoek vormt het getroffen bot.
Fractuurreducties van schedelbeenderen komen in § 5.7 aan bod, van wervels in § 5.8.
Gewrichtsvervangende ingrepen, tenslotte, worden uitgebreid besproken in hoofdstuk 13
« Aandoeningen van musculoskeletaal systeem en bindweefsel ».
5.1. Fractuurreductie zonder interne fixatie
5.1.1. Gesloten fractuurreductie zonder interne fixatie [79.0x]
De meest voor de hand liggende behandeling van een botbreuk bestaat erin de botfragmenten te
manipuleren teneinde de normale anatomische ligging zó goed mogelijk te herstellen, en vervolgens de
fractuur te stabiliseren om verdere verplaatsing te voorkomen, totdat er voldoende consolidatie is
opgetreden. Men spreekt ook wel van ‘manipulatie’ van de breuk. Uitwendig fixatiemateriaal, zoals gips
of spalk, wordt niet gecodeerd (cf. § 5.4).
Voorbeeld 17a 14:
Een gesloten Pouteau-Colles fractuur wordt gemanipuleerd en een gips wordt aangelegd. Codering
geeft:
1. 813.41 “Colles’ fracture, closed” (Fractuur van Colles, gesloten)
2. 79.02 “Closed reduction of fracture without internal fixation, radius and ulna” (Gesloten
reductie van een fractuur van radius en ulna, zonder inwendige fixatie)
5.1.2. Open fractuurreductie zonder interne fixatie [79.2x]
Een open reductie zonder gebruik van inwendig fixatiemateriaal is niet frequent en wordt doorgaans
enkel bij een open fractuur uitgevoerd. Het debrideren van het operatiegebied is dikwijls noodzakelijk.
Betreft het een fractuur van de bovenste of onderste ledematen, dan wordt code 79.6x “Debridement of
open fracture site” (Debrideren van een open fractuur) toegevoegd.
5.2. Fractuurreductie met interne fixatie
Onder intern fixatiemateriaal verstaat men het gebruik van pinnen, nagels, platen, schroeven, nietjes,
etc… om de botelementen te fixeren en botverplaatsing te voorkomen.
Het gebruik van botenten (osteosynthesemateriaal) bij interne fixatie zit vervat in de procedurecodes en
moet derhalve niet apart gecodeerd worden.
5.2.1. Gesloten fractuurreductie met interne fixatie [79.1x]
Bij een gesloten reductie wordt een kleine insnede verricht op afstand van de breukhaard, meestal bij
een botextremiteit proximaal of distaal, teneinde het fixatiemateriaal in te brengen. Deze insnede mag
echter niet beschouwd worden als een open reductie.
Handboek ICD-9-CM Codering
2011/2012 officiële versie
364