Codeerhandboek ICD-9-CM 2011 / 2012 - Ministerie van Sociale ...

Non-Hodgkinlymfomen zijn een heterogene groep van maligne lymfomen die een gelijkaardig klinisch
beeld vertonen als dat van een Hodgkinlymfoom maar in afwezigheid van de cellen van reed-Sternberg.
Deze lymfomen ontwikkelen zicht vanuit lymfoïde bestanddelen van het immuunsysteem (B en T
lymfocyten). Er bestaan 30 subtypes van Non-Hodkinlymfomen in functie van de chemische en
genetische karakteristieken.
Recentelijk is deze categorie aangepast om de codering van deze lymfomen te actualiseren:
200.3x ‘’Marginal zone lymphoma’’ (Marginale zone lymfoom)
200.4x ‘’Mantle cell lymphoma’’ (Mantelcellymfoom)
200.5x ‘’Primary central nervous system lymphoma’’ (Primair centraal zenuwstelsel lymfoom)
200.6x ‘’Anaplastic large cell lymphoma’’ (Anaplastisch grootcellig lymfoom)
200.7x ‘‘Large cell lymphoma’’ (Grootcellig lymfoom)
4.3. Multipele myelomen en andere immunoproliferatieve neoplasmata
Deze aandoeningen worden geclassificeerd in categorie 203 met een vierde cijfer dat wijst op het
specifieke type van het neoplasma.
4.4. De leukemieën
Deze anndoeningen bevinden zich in categorieën 204 tot 208, met een vierde cijfer dat wijst op de
acute, chronische of subacute aard.
De categorieën 203 tot 208 vereisen een vijfde cijfer met de volgendedrie mogelijkheden :
0: zonder vermelding van remissie
1: in remissie
2: herval
Dit vijfde cijfer biedt dus de mogelijkheid om te preciseren of de hematologische tumor zich in remissie
of herval bevindt, maar enkel als dit duidelijk in het patiëntendossier wordt vermeld.
In geval van ‘’remissie’’ is de ziekte nog aanwezig in mildere vorm. De toediening van een ‘’consoliderende’’
chemotherapie bij een leukemiepatiënt in remissie is geen contra-indicatie voor het gebruik van
het vijfde cijfer ‘’in remissie’’.
Zoals bij vaste tumoren wordt de code van antecedent van hematologisch neoplasma (V10x)
geregistreerd wanneer het neoplasma wordt beschouwd als uitgeroeid en de patiënt geen antitumorale
therapie meer krijgt.
5. De neuronendocriene tumoren
Deze zijn opgenomen in de categorie 209 die zowel de maligne primaire (209.0x-209.3x) en
metastatische (209.7x)als de benigne (209.4x-209.6x) carcinoïde tumoren bevat.
Tot en met 2010 moesten metastases van neuro-endocriene tumoren gecodeerd worden met de
categorieën 196-198 (zoals voor andere vastweefseltumoren). Vanaf 2011 is er een nieuwe categorie
specifiek voor deze metastases met de volgende mogelijkheden:
209.70 Secundaire neuro-endocriene tumor, zonder gespecificeerde lokalisatie
209.71 Secundaire neuro-endocriene tumor in verafgelegen lymfeklieren
209.72 Secundaire neuro-endocriene tumor van de lever
209.73 Secundaire neuro-endocriene tumor van de beenderen
209.74 Secundaire neuro-endocriene tumor van het peritoneum
209.75 Secundair Merkelcelcarcinoma
209.79 Secundaire neuro-endocriene tumor ter hoogte van andere lokalisaties
In het geval dat er een multiple endocriene neoplasie syndroom geassocieerd is aan een
neuronendocriene tumor, wordt steeds op de eerste plaats dit syndroom met de categorie 258.0
‘’Polyglandular activity in multiple endocrine adenomatosis’’ (Polyglandulaire activiteit in multipele endocriene
adenomatose) gecodeerd die de MEN-syndromen I, II en III omvat. Geassocieerde endocriene
syndromen zoals 259.2 carcinoïdsyndroom worden erna toegevoegd.
Handboek ICD-9-CM Codering
2011/2012 officiële versie
65