Codeerhandboek ICD-9-CM 2011 / 2012 - Ministerie van Sociale ...

Het postmyocardinfarctsyndroom, ook syndroom van Dressler genoemd, is in feite een pericarditis
gekenmerkt door koorts, gewrichtspijn, leukocytose en pleuravochtuitstorting. Deze symptomen maken
deel uit van het syndroom en vinden niet hun weerslag in afzonderlijke codes, tenzij de clinicus er
bijzondere aandacht aan besteedt, bijvoorbeeld door het uitvoeren van een specifieke procedure (cf.
hoofdstuk 16a « Symptomen, tekens en slecht omschreven pathologieën »).
In het kader van het postinfarctsyndroom wordt soms een pneumonie gezien.
Voorbeeld 7 7:
Een patiënt die zes weken geleden voor een anterior infarct is behandeld, komt binnen met klachten van
dyspnoe, koorts en gewrichtspijn. Verder onderzoek toont duidelijke inflammatoire parameters alsook
een manifeste pleuravochtuitstorting aan. Deze wordt gedraineerd. De diagnose van Dressler-syndroom
met pneumonie wordt gesteld.
Codering geeft:
1. 411.0 “Postmyocardial infarction syndrome” (Postmyocardinfarctsyndroom)
2. 410.12 “Acute myocardial infarction of other anterior wall, subsequent episode of care” (Ander
voorwandinfarct, latere behandelingsperiode)
3. 486 “Pneumonia, organism unspecified” (Pneumonie, verwekker niet gespecificeerd)
4. 511.89 “Pleurisy, other specified forms of effusion, except tuberculous” (Andere
gespecificeerde vormen van pleuravochtuitstorting, behalve bij tuberculose)
5. 34.04 “Insertion of intercostal catheter for drainage” (Inbrengen van intercostale katheter
voor drainage)
411.0 is de enige code uit categorie 411 die in combinatie met 410.xx mag worden gebruikt.
AANDACHT: de diagnose ‘Dressler-syndroom’ wordt wel eens genoteerd bij een postoperatieve
pericarditis zonder verband met een hartinfarct. Dit is dan een postoperatieve complicatie (997.1
“Cardiac complications” (Hartcomplicaties)) die aangevuld moet worden met de gepaste diagnosecode
om de pericarditis aan te duiden, bijvoorbeeld 423.9 “Unspecified disease of pericardium” (Nietgespecificeerde
aandoening van het pericard). Laatstgenoemde code moet uiteraard meer nauwkeurig
gespecificeerd worden wanneer het medisch dossier dit toelaat. Bijvoorbeeld: een acute pericarditis
postoperatief krijgt 997.1 + 420.90 “Acute pericarditis, unspecified” (Niet-gespecificeerde acute
pericarditis) mee.
Het Dressler-syndroom staat soms ook synoniem voor postcardiotomiesyndroom. De index van
ICD-9-CM verwijst naar diagnoscode 429.4 “Functional disturbances following cardiac surgery”
(Hartfunctiestoornissen na hartchirurgie). Zie verder § 1.7.5.
Code 411.0 “Postmyocardial infarction syndrome” (Postmyocardinfarctsyndroom) is in beide gevallen
niet op zijn plaats.
1.2.5. Coronair syndroom [411.1] [411.8]
Het coronair syndroom omvat een geheel van ziektebeelden beschreven als onstabiele angor,
crescendo angor, preïnfarct-angina, dreigend myocardinfarct of nog onbehandelbare angor … In
tegenstelling tot ‘stabiele’ angina pectoris, treden de symptomen van onstabiele angor op bij een
minimale fysieke inspanning; de pijn is ernstiger en verdwijnt minder gemakkelijk bij het innemen van
nitroglycerine. Zonder behandeling zal onstabiele angor dikwijls evolueren naar een hartinfarct.
Omdat de termen ‘coronair syndroom’ en ‘acuut myocardinfarct’ steeds meer door elkaar gebruikt
worden, maakt men klinisch het onderscheid tussen beide a.d.h.v. biologische merkers: de troponinen
en de CPK-enzymen. Dit zijn afbraakproducten van de necroserende myocardcellen, die bij het coronair
syndroom weinig of niet stijgen in het bloed, in tegenstelling tot wat vastgesteld wordt bij het
myocardinfarct.
Conform de algemene codeerrichtlijnen, mag de codeerder geen code toekennen op basis van
laboratoriumuitslagen. Bij discrepantie tussen de diagnosestelling en het labo moet de behandelende
geneesheer altijd geconsulteerd worden!
Code 411.1 “Intermediate coronary syndrome” (‘Intermediate’ coronair syndroom) mag enkel als hoofddiagnose
gebruikt worden bij een niet-gekende onderliggende oorzaak en wanneer er geen invasieve
ingreep plaatsvindt. De codeerder beoordeelt hierbij het volledige traject in het ziekenhuismilieu.
Patiënten met ernstige coronaire arteriosclerose en onstabiele angor worden namelijk vaak opgenomen
voor een preventieve bypass-operatie of PTCA. In dit laatste geval komt de coronaire arteriosclerose
(414.0x) eerst, met bijkomend de onstabiele angor (411.1).
Handboek ICD-9-CM Codering
2011/2012 officiële versie
165