Codeerhandboek ICD-9-CM 2011 / 2012 - Ministerie van Sociale ...

Het hart bestaat uit 4 kamers, afgesloten door de hartkleppen:
aan de linkerzijde – ook linkerhart genoemd – vindt men de linkervoorkamer (linkerboezem) of
linkeratrium en de linkerkamer of linkerventrikel, beiden gescheiden de mitralisklep;
aan de uitgang van de linkerkamer is de aortaklep, toegang naar de aansluitende aorta en
beginpunt van de systemische circulatie;
aan de rechterzijde – ook rechterhart genoemd – bevindt zich de rechtervoorkamer
(rechterboezem) of rechteratrium en de rechterkamer of rechterventrikel, beiden gescheiden
door de tricuspidalisklep;
aan de uitgang van het rechterventrikel is de pulmonalisklep aanwezig, toegang naar de
aansluitende truncus pulmonalis en beginpunt van de pulmonale circulatie.
Het hart is autonoom bezenuwd door vertakkingen van de nervus vagus (craniale zenuw X).
Het geleidingsweefsel bevindt zich in de hartspier zelf (het myocard). De elektrische prikkels worden
geïnitieerd in de sino-atriale knoop (of SA-knoop) ter hoogte van de rechtervoorkamer, ook wel de
natuurlijke pacemaker genoemd. Ze verlopen verder via:
de atrio-ventriculaire knoop (of AV-knoop van Ashoff-Tawara);
de bundels van His in het septum interventriculare richting hartpunt (apex);
de vezels en cellen van Purkinje in de ventrikelwand, weg van de apex.
Bloedvaten worden structureel ingedeeld in:
slagaders of arteriën: vaten die vanuit het hart vertrekken en aldus een dikkere, meer gespierde
vaatwand hebben om de hoge druk aan te kunnen;
aders of venen: vaten die in het hart toekomen en een dunnere vaatwand kennen;
haarvaten of capillairen: maken de overgang tussen arteriën en venen; ze zijn één cellaag dik
en maken op die manier de gas- en stofuitwisseling ter hoogte van de weefsels mogelijk.
Anatomisch kan men de bloedvaten in volgende groepen indelen:
de coronaire bloedvaten: geheel van arteriën en venen die instaan voor de bloedvoorziening
van de hartspier zelf; men noemt deze ook kransslagaders en –aders;
de grote bloedvaten: de thoracale en de abdominale aorta, de vena cava superior en inferior en
de pulmonale arteriën en venen;
de cerebrale bloedvaten: de arteriae carotes communes en internae, de venae jugulares, de
vertebrale en basilaire bloedvaten, de circulus van Willis en de intracerebrale arteriën en venen;
de perifere bloedvaten: alle bloedvaten die het bovenste lidmaat bevloeien (a./v. subclavia en
vertakkingen), het onderste lidmaat (a./v. iliaca en vertakkingen), alsook de oppervlakkige delen
en de huid.
1. Aandoeningen van het hart
De ziektebeelden beschreven in dit deel treft men in hun acute vorm vaak aan op de diensten
cardiologie en cardiochirurgie.
1.1. Aandoeningen van de hartkleppen [390–398] [424]
Reumatische hartaandoeningen zijn het gevolg van een infectie met groep A hemolytische
streptokokken. ICD-9-CM maakt een onderscheid tussen gewrichtsreuma met of zonder reumatische
hartpathologie. Twee criteria zijn hier relevant: ten eerste of de pathologie acuut (codereeks 390–392) of
chronisch (393–398) is; ten tweede of het hart al dan niet betrokken is bij het proces.
Chronische reumatische hartaandoeningen, waarbij de hartkleppen vaak aangetast zijn, omvatten de
hartziekten die het gevolg zijn van een reeds doorgemaakte actieve reumatische infectie.
Gelet op de huidige prevalentie van acuut gewrichtsreuma in België, gaan wij er voortaan niet meer van
uit dat mitralisklepaandoeningen van onbekende oorsprong per definitie reumatisch van aard zijn.
Dit vormt een belangrijke afwijking op de aanwijzingen in ICD-9-CM.
Bijgevolg moet het reumatisch karakter van het kleplijden duidelijk uit het medisch dossier blijken om
een code van reumatisch kleplijden toe te kennen. Zonder expliciete vermelding opteren wij voor
categorie 424 “Other diseases of endocardium” (Andere aandoeningen van het endocard).
Handboek ICD-9-CM Codering
2011/2012 officiële versie
159