Codeerhandboek ICD-9-CM 2011 / 2012 - Ministerie van Sociale ...

1.2. Pancreas
Diabetes mellitus (suikerziekte) is een aandoening waarbij de pancreas onvoldoende insuline aanmaakt
of waarbij de aangemaakte insuline onvoldoende werking heeft. Dit kan zowel primair als secundair
zijn en tijdelijk (o.a. ten gevolge van medicatie of zwangerschap) dan wel onomkeerbaar.
Diabetes insipidus gaat ook gepaard met polydipsie en polyurie maar wordt veroorzaakt door een gedaalde
secretie van ADH (antidiuretisch hormoon) of een verminderde gevoeligheid hieraan en is dus
geen synoniem van diabetes mellitus.
Bij hemochromatosis, dat ook ‘bronze diabetes’ genoemd wordt, wordt ijzer opgestapeld ter hoogte van
verschillende organen, onder andere de lever en de pancreas. Ter hoogte van de pancreas ontstaat
hierbij een endocriene pancreasinsufficiëntie met een gedaalde secretie van insuline. Het gaat hier dus
om een secundaire vorm van diabetes mellitus. (Cf. infra)
1.2.1. Primaire Diabetes Mellitus (categorie 250)
Er wordt onderscheid gemaakt tussen twee basistypes:
Diabetes type 1 wordt meestal bij jongere personen vastgesteld. Het lichaam produceert geen insuline
om glucose om te zetten in energie.
Diabetes type 2 is de meest voorkomende vorm. Er wordt onvoldoende insuline geproduceerd of
er is een verminderde gevoeligheid van de cellen voor insuline. In dit laatste geval spreekt men
van "insulineresistentie"
Er bestaan enkele meer zeldzame vormen van primaire diabetes mellitus, onder andere :
- MODY (Maturity onset diabetes of the young)
Dit is een bijzondere vorm van type 2 diabetes die op relatief jonge leeftijd (25 jaar) ontstaat en
wordt overgedragen als een autosomaal dominant kenmerk. Deze ziekte komt voor bij ongeveer
1% van de type 2 diabetici. In bepaalde families is men erin geslaagd het verantwoordelijke gen
te identificeren. Met dieet alleen al kan de glycemie vaak onder controle worden gehouden.
De MODY's worden gecodeerd als type 2 diabetes.
- LADA (Latent Auto-immune Diabetes of the Adult)
Het betreft een traag evoluerende vorm van type 1 diabetes, die gewoonlijk boven de 35 jaar begint,
waarbij auto-immuun antistoffen tegen de betacellen aanwezig zijn en waarbij mettertijd ook
insulinetherapie noodzakelijk is.
De LADA's worden gecodeerd als type 1 diabetes.
- MIDD (Maternally Inherited Diabetes and Deafness)
Dit is een zeldzame vorm van diabetes (< 1% van de diabetici) die begint rond de leeftijd van 25
à 30 jaar en die veroorzaakt wordt door een mutatie ter hoogte van het mitochondriaal DNA,
waardoor een functiestoornis ter hoogte van de betacellen optreedt, met een gedaalde productie
van insuline.
Meestal vertonen deze patiënten een type 2 diabetes maar met minder obesitas en snellere
evolutie naar insulinedependentie dan bij het klassieke type 2 diabetes. In ongeveer 15% van de
gevallen vertonen ze een type 1 diabetes.
Daarom wordt MIDD automatisch als type 2 diabetes mellitus gecodeerd, tenzij de behandelende
arts in het dossier vermeldt dat het om een type 1 diabetes gaat.
Naast diabetes kunnen nog andere afwijkingen voorkomen bij MIDD : doofheid, leverstoornissen,
hartspieraantasting.
Codering :
- 277.87 "Disorders of mitochondrial metabolism"
(Stoornissen in het mitochondriaal metabolisme)
- 250.x0 of 250.x2, tenzij de behandelende arts uitdrukkelijk vermeldt dat de patiënt een
type 1 diabetes heeft (dan 250.x1of 250.x3)
Andere manifestaties, onder andere de doofheid, worden gecodeerd naargelang ze zich
voor doen.
Code 250 "Diabetes mellitus" wordt gespecificeerd door middel van een vierde en vijfde cijfer.
Vierde cijfer : complicaties
0 : niet gecompliceerd
1-3 : acute complicaties
4-7 : laattijdige of chronische complicaties
8 : andere (acute of chronische) complicatie
9 : ongespecificeerde complicatie
Handboek ICD-9-CM Codering
2011/2012 officiële versie
78