Codeerhandboek ICD-9-CM 2011 / 2012 - Ministerie van Sociale ...

1.7. Hormonale aandoeningen van geslachtsorganen
Afwijkingen van testosteron bij de mannen en oestrogeen en progesteron bij de vrouwen kunnen optreden.
Deze aandoeningen ontstaan door onvoldoende productie of door onvoldoende gevoeligheid van de
cellen voor deze hormonen.
Deze pathologieën worden gecodeerd met codes van de categorieën 256 en 257.
De menopauze en haar ongemakken, evenals onvruchtbaarheid bij de man en bij de vrouw worden gecodeerd
in het hoofdstuk van ziekten van het uro-genitaal systeem.
1.8. Polyglandulaire aandoeningen
Afwijkingen van verschillende hormoonproducerende klieren vallen onder categorie 258.
Vanaf 2009 bevat de subcategorie 258.0 een vijfde cijfer die toelaat het MEN (Multiple endocrine neoplasie)
syndroom te coderen.
Voor Lloyd en Schmidt syndromen, wordt code 258.1 nog altijd gebruikt. (‘’Other combinations of endocrine
dysfunction’’ – Andere combinaties van endocriene dysfunctie)
Bijkomende codes zijn vereist voor alle geassocieerde maligniteiten en bijkomende afwijkingen (zie
hoofdstuk 2 Neoplasmata). Voor de genetische susceptibiliteit aan het MEN-syndroom is de code V84.81
(2009) voorzien.
2. Voedingsstoornissen
Deze stoornissen worden onderverdeeld in algemene stoornissen (categorieën 260 tot 263) en specifieke
stoornissen (vitaminen en mineralen) (categorieën 264 tot 269). Deficiëntieanemieën worden gecodeerd
met codes uit het hoofdstuk bloedziekten (categorieën 280 en 281).
2.1. Algemeen tekort of ondervoeding
Een proteïnen- en calorieëntekort kan het gevolg zijn van onvoldoende opname door een onderliggende
aandoening, onvoldoende aanwezigheid van proteïnen en calorieën in het voedsel of verhoogd verbruik
door een aandoening of zware inspanningen.
Het Nationaal Voedings- en Gezondheidsplan (NVGP) heeft in 2008 aanbevelingen van een expertengroep
gepubliceerd voor de screening op ondervoeding en evaluatie van de voedingstoestand.
De screening gebeurt bij opname in het ziekenhuis aan de hand van verschillende tools afhankelijk van
de leeftijd van de patiënt, zijn herkomst (thuis, rusthuis, RVT) enz. Als deze tools ondervoeding suggereren,
wordt een evaluatie uitgevoerd op gebied van kliniek (globale subjectieve evaluatie), labo (bloedtesten)
of met andere onderzoeken (bv. Dynamometrie).
Voor de klinische evaluatie heeft het NVGP zijn voorkeur uitgesproken voor de Subjectieve Algemene
Beoordeling (SGA of Subjective Global Assesment). Deze evalueert het gewichtsverlies (in %), de gewichtsevolutie
in de tijd, de graad van musculaire atrofie, de oedeemvorming, de hoeveelheid onderhuids
vet enz. en klasseert de patiënt in één van drie groepen:
A: goede voedingstoestand
B: licht tot matig ondervoed
C: ernstig ondervoed
De andere testen (biochemie, spierkrachtmeting) die vroeger als diagnostisch werden beschouwd worden
nu gezien als complementair aan de SGA.
Aan de hand van deze evaluatie kan de behandelend geneesheer de diagnose stellen, rekening houdend
met andere aspecten in functie van het globale ziektebeeld van de patiënt. De parameters die de
arts in beschouwing neemt mogen in geen geval leiden tot een automatische codering van deze ernstige
aandoening
Volgens de diagnose gesteld door de behandelend arts en genoteerd in het patientendossier worden
volgende codes gebruikt:
Handboek ICD-9-CM Codering
2011/2012 officiële versie
94