Codeerhandboek ICD-9-CM 2011 / 2012 - Ministerie van Sociale ...

9.7.3. Ingrepen op retina, choroid, glaslichaam, en posterieure kamer [14.xx]
Patiënten met een retinaloslating worden vaak behandeld met een silicone-implantaat. Deze wordt in
een tweede hospitalisatie na het terug hechten van de retina weggenomen. Dit wordt gecodeerd als
volgt: HD: 379.29 Other disorders of vitreous (Andere stoornissen of corpus vitreum)
P: 14.79 Other operations on vitreous (Andere operaties op het corpus vitreum)
Patienten met een “natte” vorm van leeftijdsgebonden maculadegeneratie krijgen als behandeling een
medicamenteuze intravitreale injectie. Deze wordt gecodeerd met
14.79 Other operations on vitreous (Andere operaties op het corpus vitreum)
+ 99.2x ifv van het gebruikte product
9.7.4. Ingrepen op de extraoculaire spieren [15.xx]
Het naar achter verschuiven (recessie) van een extraoculaire spier bestaat uit het tijdelijk losmaken van
de spier van de oogbol, gevolgd door een achterwaartse verplaatsing op het oppervlakte van de oogbol
en een verlenging van de spier. Tijdens een resectie wordt een stuk van de spier weggesneden om
deze te verkorten, waarna deze terug wordt bevestigd aan de originele plaats.
De eerste as om ingrepen te coderen waarbij de extraoculaire oogspieren een resectie of recessie ondergaan,
is het aantal betrokken spieren. Indien slechts op 1 spier wordt ingegrepen gebruik dan de
code 15.11 “Recession of one extraocular muscle” (Recessie van één extraoculaire spier) of de code
15.13 “Resection of one extraocular muscle” (Resectie van één extraoculaire spier). Indien de ingreep
betrekking heeft op twee of meer spieren, of wanneer zowel een recessie als een resectie worden uitgevoerd,
dan wordt de code 15.3 “Operations on two or more extraocular muscles” (Ingreep op twee of
meer extraoculaire spieren) gebruikt. Indien één van deze procedures bilateraal wordt uitgevoerd, dan
dient de code tweemaal gebruikt te worden.
10. Doofheid en gehoorsverlies [380-389]
De meeste vormen van gehoorsverlies vallen in één van de drie volgende groepen:
Geleiding, met een gehoorsvermindering ten gevolge van een defect in de geluidtoevoerende
delen van het oor (ook geleidingsdoofheid genoemd)
Perceptie, met een gehoorsverlies ten gevolge van een stoornis in het binnenoor of de betrokken
zenuwen (ook wel waarneming- of perceptiedoofheid genoemd)
Gemengde, geleidings- en perceptiedoofheid
Hoorapparaten
Drie grote types van gehoorprotheses worden gebruikt:
Externe gehoorapparaten op batterijen
Geïmplanteerde beengeleidings- (electromagnetische) apparaten
Cochleaire implantaten.
Het meest gebruikte en goedkoopste is het externe gehoorapparaat op batterijen. Dit omvat een microfoon,
een versterker en de bediening. Het wordt frequent gebuikt om milde tot matige geleidingsdoofheid
op te vangen. Het aanbrengen hiervan vereist geen chirurgische interventie en wordt gecodeerd
met 95.48 "Fitting of hearing aid" (Aanpassen van gehoorhulpmiddel)
Aan het bot bevestigde gehoorapparaten worden chirurgisch bevestigd op de oppervlakte van het os
mastoideus. Alhoewel de bouw ervan gelijkaardig is met een klassiek gehoorapparaat daar het ook een
microfoon, versterker en bediening bevat, is het een electromagnetische inductiespoel die de
transmissie van energie toelaat, in plaats van versterking van het geluid door middel van een batterij. Dit
apparaat wordt voornamelijk gebruikt voor patiënten met een geleidingsdoofheid 389.0x "Conductive
hearing loss" (Geleidingsdoofheid) die geen extern gehoorsapparaat kunnen gebruiken en die niet in
aanmerking komen voor een cochleair implantaat.
Het cochleair implantaat wordt gebruikt voor personen met een ernstige perceptiedoofheid 389.1x "Sensorineural
hearing loss" (Perceptie doofheid) die niet kan verholpen worden met een modern krachtig
gehoorapparaat. Spraak en geluidsinformatie worden omgezet in elektrische signalen die de perceptie
van geluid creëren wanneer ze inwerken op de vezels van de gehoorszenuw in de cochlea. Het cochleair
implantaat is ontworpen om de gehoorszenuw dusdanig te stimuleren dat het vermogen van de
cochlea en het centraal zenuwstelsel om de frequentie, het tempo en de intensiteit van omgevingsgeluid
te onderscheiden maximaal wordt gebruikt. En dit op een dusdanige wijze dat de patiënt geholpen wordt
om de oorsprong van, en de informatie in, het geluid te herkennen.
Handboek ICD-9-CM Codering
2011/2012 officiële versie
150