Codeerhandboek ICD-9-CM 2011 / 2012 - Ministerie van Sociale ...

Zo bij voorbeeld wordt een maligne carcinoïdtumor van de maag geassocieerd aan het Wermer- en carcinoïd
syndroom gecodeerd als:
HD: 258.01 ‘’Wermer’s syndrome’’ (Wermer syndroom)
ND: 209.23 ‘’Malignant carcinoid tumor of the stomach’’ (Maligne carcinoïd tumor van de maag)
ND: 259.2 ‘’Carcinoid syndrome’’ (Carcinoïd syndroom)
Merkelcelcarcinomata worden geklasseerd onder de zeldzame neuro-endocriene tumoren van de huid.
De prognose is vrij somber. De ziekte wordt ingedeeld (volgens de AJCC classificatie) in 4 stadia:
• Stadium I: primaire tumor kleiner dan 2cm diameter, geen metastasen
• Stadium II: primaire tumor groter dan 2cm diameter, geen metastasen
• Stadium III: één of meer metastatische lymfeklieren, geen metastasen op afstand
• Stadium IV: één of meer metastases op afstand
De primaire tumor presenteert zich als een cutane of subcutane nodule, in de vorm van een papel of
vlak, pijnloos en niet jeukend, en is vaak blauwachtig, paars of roodbruin van kleur, met een glad
oppervlak. Het epiderm over de tumor is intact. De grootte varieert van 0.3 cm tot 12 cm.
6. Metastatische vochtuitstortingen
In aanwezigheid van maligne ascites, bijvoorbeeld op peritoneale metastases, moet bij de code 197.6
‘’Secondary malignant neoplasm of retroperitoneum and peritoneum’’ (Secundaire maligne neoplasma
van retroperitoneum en peritoneum) de code 789.51 “Malignant ascites” (Maligne ascites) worden toegevoegd.
Maligne pleuritis wordt gecodeerd met 511.81 “Malignant pleural effusion” (Maligne pleuravochtuitstorting).
Dit kan voorkomen bij pleurale metastases 197.2 ‘’Secondary malignant neoplasm of pleura’’ (Secundaire
maligne neoplasma van pleura), maar ook in afwezigheid hiervan zoals bij een mediastinale tumor
die interfereert met de lymfatische drainage (typisch bij lymfomen – zie verder hieronder).
In alle gevallen is het aan de behandelende arts om de aard van deze vochtuitstortingen te precieseren.
7. Opeenvolging van de codes voor tumoren
De hospitalisatieomstandigheden van de patiënt bepalen steeds de keuze van de hoofddiagnose die
voor MG-MZG is gedefinieerd als ‘’de pathologie, die werd vastgesteld na onderzoek, als de
hoofdverantwoordelijke voor de opname van de patiënt in het ziekenhuis’’. Er bestaat geen enkele regel
die toelaat automatisch een code voor neoplasma als hoofddiagnose te zetten. Wanneer het niet
evident is om de reden voor de hospitalisatie te identificeren, kan onderzoek van de toegepaste behandeling
de codeerder op weg helpen.
In functie van het stadium van de tumor, van het type behandeling en de aanwezigheid van complicaties,
worden de codes gebruikt in verschillende volgordes.
Wanneer een kwaadaardig neoplasma gepaard gaat met bepaalde pathologieën of paraneoplastische
manifestaties, dan moeten deze in de tweede plaats worden gecodeerd en de tumor als hoofddiagnose.
Voorbeelden 2 7 :
• Een patiënt vertoont een paraneoplastische polyneuropathie.
HD: 199.1 ‘’Malignant neoplasm, NEC’’ (Maligne neoplasma, NEC)
ND: 357.3 ‘’Polyneuropathy in malignant disease’’ (Polyneuropathie bij kwaadaardige
ziekte) (code first underlying disease)(codeer eerst de onderliggende patho-
logie)
Volgens de index : ‘’Polyneuropathy in malignant neoplasm NEC’’ : 199.1 [357.3]
(Polyneuropathie en maligne neoplasma)
• Hospitalisatie voor oppuntstelling of behandeling van een ovariumcarcinoom met paraneo-plastisch
hyperoestrogenisme.
HD: 183.0 ‘’Malignant neoplasm of ovary’’ (Maligne neoplasma van het ovarium)
ND: 256.0 ‘’Hyperestrogenism’’ (Hyperoestrogenisme)
In sommige gevallen kan de manifestatie op de eerste plaats worden gezet wanneer ze overeenstemt
met de criteria van de hoofddiagnose en door de index niet werd opgenomen als een paraneoplastische
aandoening.
Handboek ICD-9-CM Codering
2011/2012 officiële versie
66