Codeerhandboek ICD-9-CM 2011 / 2012 - Ministerie van Sociale ...

Symptomen en tekens die geen deel uitmaken van het ziektebeeld van deze aandoeningen mogen toegevoegd
worden.
De hypofyse scheidt antidiuretisch hormoon (ADH) af. Soms gebeurt deze afscheiding op een ongecontroleerde
manier en dan spreekt men van het ‘Syndroom van onaangepaste ADH – secretie’ [“Syndrome
of inappropriate Antidiuretic Hormone Secretion” (SIADH)] dat gecodeerd wordt met de code 253.6.
Een onaangepaste secretie van ADH kan ook optreden in het kader van een paraneoplastisch syndroom.
De secretie van ADH gebeurt dan ter hoogte van de tumor (het meest frequent een anaplastisch bronchuscarcinoom)
en men spreekt dan van ectopische secretie van ADH. Dit wordt gecodeerd als 259.3. In
het medisch dossier wordt deze ectopische secretie soms ook bestempeld als SIADH en men moet dus
steeds verifiëren over welk syndroom het precies gaat.
1.5. Thymus
De thymus is een orgaan dat bij kinderen te vinden is tussen het borstbeen en de luchtpijp. Op latere
leeftijd reduceert het orgaan. De thymus speelt een belangrijke rol bij immunologische processen. Aandoeningen
van dit orgaan komen zelden voor. Deze pathologieën worden gecodeerd in de categorie 254.
Benigne en maligne tumoren van de thymus kunnen zich ontwikkelen. Zij worden gecodeerd met een
code voor neoplasmata (zie hoofdstuk 2). Deze tumoren kunnen gepaard gaan met ‘myasthenia gravis’
dat afzonderlijk gecodeerd wordt (358.0x).
1.6. Bijnieren
De bijnieren liggen bovenop de nieren. Ze bestaan uit twee delen : bijnierschors en bijniermerg. Er worden
verschillende hormonen geproduceerd : adrenaline en noradrenaline in het merggedeelte en aldosteron
en cortison in het schorsgedeelte.
Deze hormonen hebben een invloed op de bloeddruk en op de nierwerking, en ook op het koolhydraatmetabolisme.
De pathologieën worden gecodeerd in de categorie 255 “Disorders of adrenal glands”
(Stoornissen van de bijnier).
Het syndroom van Cushing wordt veroorzaakt door een te veel aan cortisol. Ongeacht de oorzaak wordt
dit steeds gecodeerd met de code 255.0 "Cushing's syndrome" (Cushing syndroom). Het syndroom van
Cushing kan veroorzaakt worden door een ectopische secretie van ACTH (adrenocorticotroop hormoon),
het hormoon dat de bijniercortex stimuleert. Dit treedt op in het kader van een paraneoplastisch syndroom
ingeval van longkanker, thymuskanker, pancreaskanker, enz….. Dezelfde code wordt gebruikt als
voor de gewone Cushing.
Cushing kan ook het resultaat zijn van een overmaat aan exogeen cortisol, dat toegediend werd in het
kader van een behandeling. Men spreekt dan van een corticogeïnduceerde secundaire Cushing. Een Ecode
om het oorzakelijke geneesmiddel te identificeren is noodzakelijk : E932.0 "Adverse effects in therapeutic
use of adrenal cortical steroids" (Bijnierschorssteroïden als oorzaak van bijwerkingen bij therapeutisch
gebruik).
Voorbeeld 3 14 :
Een man van 43 jaar wordt opgenomen omwille van een vermoeden van een Cushing syndroom. Na
investigatie wordt een hypophyseadenoom met overproductie van ACTH en eruit volgend de ziekte van
Cushing gediagnosticeerd.
HD : 227.3 "Benign neoplasm of other endocrine glands and related structures, pituitary gland and
craniopharyngeal duct (pouch)" [Benigne neoplasie van andere endocriene klieren en gerelateerde
structuren, hypofyse en de ductus cranipharyngeus (zakje])
ND : 255.0 "Cushing' s syndrome" (Syndroom van Cushing)
Vanaf 2009 wordt een onderscheid gemaakt tussen de bijnierschorsdeficiënties voor glucocorticoïden of
ziekte van Addison (255.41) en mineralocorticoïden of hypoaldosteronisme (255.42). Als beide deficiënt
zijn wordt de code voor glucocorticoïddeficiëntie gebruikt (255.41).
Het bijniermerg kan de zetel zijn van een benigne of maligne tumor die feochromocytoom genoemd
wordt. Deze tumor kan een overmaat aan catecholamines secreteren, die een secundaire hypertensie
kunnen veroorzaken. Deze laatste wordt gecodeerd met de code 405.xx. "Secondary hypertension" (Secundaire
hypertensie). In zeldzame gevallen ontwikkelen feochromocytomen zich buiten de bijnieren
(paragangliomen).
Handboek ICD-9-CM Codering
2011/2012 officiële versie
93