Codeerhandboek ICD-9-CM 2011 / 2012 - Ministerie van Sociale ...

Het al of niet bestaan van compensatoire mechanismen heeft geen invloed op de codering. Zodra de
clinicus expliciet de diagnose van hartfalen stelt, gelden de richtlijnen beschreven in § 1.3.1.3:
klinische indeling = verplicht:
o 428.1 (linkerhartfalen)
of
o 428.0 (rechter- & linkerhartfalen of geïsoleerd rechterhartfalen van cardiale origine)
fysiologische indeling = optioneel (indien gepreciseerd):
o 428.2x (systolisch hartfalen)
of
o 428.3x (diastolisch hartfalen)
of
o 428.4x (gecombineerd systolisch en diastolisch hartfalen)
Deze codeertechniek wordt verder in het hoofdstuk voorgesteld met de formule 428.0/1 ± 428.2–4x
Voorbeeld 7 19a:
Een 62-jarige patiënt, gekend met mitraliskleplijden, wordt om 2 uur ‘s nachts thuis met de MUG
opgehaald omwille van zware ademnood (dyspnoe, orthopnoe) en lichte cyanose. Hij krijgt meteen 10
l/min O2 via masker en diuretica in bolus.
Longembolie wordt meteen uitgesloten. De uiteindelijke diagnose is: acute respiratoire insufficiëntie
t.g.v. acuut longoedeem (ALO) op onderliggend linkerhartfalen. Het gekend mitraliskleplijden ligt aan de
basis van het hartfalen. Wij coderen:
1. 428.1 “Left heart failure” (Linkerhartfalen)
2. 518.81 “Acute respiratory failure” (Acute respiratoire decompensatie)
3. 424.0 “Mitral valve disorders” (Mitralisklepaandoeningen)
Diagnosecode 518.4 “Acute edema of lung, unspecified” (Niet-gespecificeerd acuut longoedeem) is niet
toegelaten daar longoedeem integraal deel uitmaakt van 428.1.
Voorbeeld 7 19b:
Diezelfde 62-jarige patiënt wordt enkele weken later opnieuw opgenomen omwille van toegenomen
moeheid, inspanningsgebonden dyspnoe en gezwollen enkels.
De cardioloog noteert een verdere deterioratie van het hartlijden naar gedecompenseerd linker- en
rechter- hartfalen, zowel systolisch als diastolisch, met perifere oedemen. Het mitraliskleplijden wordt
opnieuw als oorzakelijke factor aangeduid. Wij coderen nu:
1. 428.0 “Left heart failure” (Linkerhartfalen)
2. 428.42 “Combined systolic and diastolic heart failure” (Systolisch en diastolisch hartfalen,
chronisch)
3. 424.0 “Mitral valve disorders” (Mitralisklepaandoeningen)
De term ‘diastolische dysfunctie’ is een echocardiografische bevinding die niet kan worden gelijkgesteld
met hartfalen, maar wel kan worden gecodeerd als 429.9 “Heart disease, unspecified” (Nietgespecificeerde
hartaandoening) in afwezigheid van andere cardiale pathologie en als de behandelende
arts dit als relevant beschouwt. Diastolische dysfunctie evolueert overigens niet noodzakelijkerwijs naar
hartfalen.
1.3.3. Hypertensief hartfalen
Zowel linker- als globaal congestief hartfalen gerelateerd aan arteriële hypertensie worden gecodeerd
met een code uit categorie 402 “Hypertensive heart disease” (Hypertensieve hartziekte), samen met
428.1 “Left heart failure” (Linkerhartfalen) of 428.0 “Congestive heart failure” (Congestief hartfalen) als
nevendiagnose, alsook code 428.2x “Systolic heart failure” (Systolisch hartfalen), 428.3x “Diastolic heart
failure” (Diastolisch hartfalen) of 428.4x “Combined systolic and diastolic heart failure” (Systolisch en
diastolisch hartfalen) indien de fysiologische indeling van het hartfalen gespecificeerd is.
Men spreekt dan van hypertensief hartfalen. Het causaal verband tussen de verhoogde bloeddruk en
het hartfalen moet evenwel gedocumenteerd zijn.
Naast hypertensief hartfalen kan ook chronisch nierlijden aanwezig zijn; dit weerspiegelt zich in een
code uit categorie 404 “Hypertensive heart and chronic kidney disease” (Hypertensieve hart- en
chronische nierziekte), samen met 428.0/1 ± 428.2–4x.
Handboek ICD-9-CM Codering
2011/2012 officiële versie
174