Codeerhandboek ICD-9-CM 2011 / 2012 - Ministerie van Sociale ...

De cellulitis en het abces aan vinger en teen (‘’Cellulitis and abscess of finger and toe’’) (Cellulitis
en abces van vinger en teen) worden geclassificeerd onder categorie 681. Als de cellulitis zich op
een andere plaats bevindt, wordt het opgenomen onder categorie 682 ‘’Other cellulitis and
abscess’’ (Andere cellulitis en abces). Aangezien de wonde geen enkele behandeling vereist,
wordt er geen code voor trauma toegevoegd.
De cellulitis kan eveneens behoren tot de complicaties van postoperatieve wonden en complicaties van
verzorging (bijvoorbeeld intraveneuze). Ze wordt dan gecodeerd als 998.59 “Other postoperative
infection’’ (Andere postoperatieve infectie) ) in het geval van een postoperatieve infectie of 999.3 “Other
infection” (Andere infectie) in het geval van complicaties in de zorg, gevolgd door de identificatie van de
infectie.
Opgelet: een posttraumatische infectie van een wonde die niet elders wordt geclassificeerd (958.3
‘’Posttraumatic wound infection, NEC’’) (Posttraumatische wond infectie, niet elders geclassificeerd)
wordt alleen als zodanig bestempeld als en slechts als geen enkele identificatie van de infectie wordt
gegeven.
Voorbeeld 12 2 :
• Een patiënte onderging een verwijdering van een talgcyste van de thoraxwand. Enkele dagen
later wordt de patiënte opnieuw opgenomen voor cellulitis door stafylococcus aureus uitgaande
van de operatiewonde
HD: 998.59 ‘’Postoperative infection’’ (Postoperatieve infectie)
ND: 682.2 ‘’Cellulitis of trunk” (Cellulitis van de romp)
041.11 ‘’Staphylococcus aureus MSSA’’ (Stafylococcus aureus MSSA)
• Een patiënte wordt opgenomen voor een intraveneuze antibioticabehandeling in het kader van
een cellulitis van het linker been die enkele weken na een banaal trauma verscheen. Er waren
enkele dagen hospitalisatie nodig om de infectie in te dijken. Tegelijk meldt men abusus van
anxiolytica.
HD: 682.6 ‘’Cellulitis, leg except foot’’ (Cellulitis van het onderste lidmaat behalve de voet)
ND: 305.40 ‘’Sedative, hypnotic or anxiolytic abuse’’ (Abusus van sedatieven, hypnotica of
anxiolytica)
Commentaar : er wordt geen enkele code toegekend aan de oorspronkelijke trauma aangezien geen
enkele behandeling of verzorging wordt gegeven.
De cellulitis kan eveneens optreden als complicatie van een chronisch ulcus van de huid (decubitus of
andere). Er zijn dan twee codes nodig om deze conditie te beschrijven: één voor de cellulitis en de
andere voor het chronische ulcus (707.0x tot 707.8-9). De volgorde hangt af van de omstandigheden
van de opname en de motivering van de hospitalisatie.
De cellulitis met necrosecomplicatie wordt gecodeerd als 785.4 Gangreen in plaats van de codes 681
en 682.
2. Andere cellulitis
Cellulitis kan ook andere delen van het lichaam treffen, zoals bijvoorbeeld de bekkenregio, en moet dan
meer precies worden gecodeerd in functie van de betrokken regio: bekkencellulitis bij de vrouw: 614
‘’Inflammatory disease of ovary, fallopian tube, pelvic cellular tissue, and peritoneum’’ (Ontsteking van
het ovarium, de eileider, het bekkenweefsel en het peritoneum) en 567.21 bij de man ‘’Peritonitis (acute)
generalized, Pelvic peritonitis, male’’ (Veralgemeende (acute) peritonitis, pelviperotinitis, man).
Er moet speciale aandacht worden geschonken aan erysipelas. Erysipelas is een acute huidinfectie
door streptokokken groep A die de dermis en hypodermis aantast, meestal ter hoogte van de onderste
ledematen (85% van de gevallen) en het gelaat. Risicofactoren zijn lymfoedeem, interdigitale intertrigo,
ulcus van het been, enz. Klinisch onderzoek toont vaak een koortsige patiënt (39° - 40°) en een rood
been met een plots optredende inflammatoire ‘plaque’. De biologie kan soms een neutrofiele hyperleucocytose
en de aanwezigheid van streptokokken in de prelevementen en in de hemoculturen
aantonen. De bacteriologische diagnose blijft echter vaak moeilijk. In heel wat gevallen wordt de diagnose
van erysipelas immers gesteld door de arts zonder dat er streptokokken uit de prelevementen
geïsoleerd kunnen worden. Wanneer deze diagnose enkel op klinische gronden gesteld wordt door de
clinicus, dan moet deze gecodeerd worden, aangezien de diagnostiek vaak enkel klinisch kan gebeuren
(dus zonder aantonen van de kiem). Omgekeerd mag de aanwezigheid van geïsoleerde streptokokken
in een wonde echter niet leiden tot de diagnose van erysipelas zonder medische validatie door de
clinicus. De behandeling bestaat uit antibioticatherapie.
Handboek ICD-9-CM Codering
2011/2012 officiële versie
309