Codeerhandboek ICD-9-CM 2011 / 2012 - Ministerie van Sociale ...

1.2.1.2. DIABETES MELLITUS MET COMPLICATIES
Vaak vertoont een patiënt met diabetes mellitus meerdere complicaties. Men mag de codes van acute en
laattijdige complicaties combineren.
Vierde cijfer :
Acute complicaties
1 : met ketoacidose
2 : met hyperosmolariteit (evt. met coma)
3 : met coma
Laattijdige complicaties
4 : renale aandoening
5 : oftalmologische aandoening
6 : neurologische aandoening
7 : circulatoire aandoening
8 : andere specifieke manifestaties
Belangrijk :
Evaluatie, oppuntstelling en aanpassing van de medicatie bij een gekende diabetespatiënt met
complicaties :
Als een patiënt met gekende of tijdens opname ontdekte chronische verwikkelingen enkel wordt opgenomen
voor een oppuntstelling of regeling van de medicatie dan wordt de code 250.9x als hoofddiagnose
gebruikt. De complicatiecodes (250.1x tot 250.8x ) voor alle gekende en/of ontdekte verwikkelingen
worden als nevendiagnose geregistreerd. Deze regel wijkt af van de codeerrichtlijnen
van ICD-9-CM om een betere groepering van diabetes mellitus te bekomen (één enkele DRG).
Deze regel geldt evenwel niet voor zwangeren (zie verder).
Nota: voor diabeteseducatie kan de diagnosecode V65.4 “Other counseling, NEC” (Andere advisering,
niet elders geclassificeerd) als hoofddiagnose worden gebruikt samen met de procedurecode 94.49
“Counseling” (Advisering) als patiënt enkel hiervoor wordt opgenomen (dus zonder vermelding van diabetesoppuntstelling).
1.2.1.3. ACUTE DIABETESCOMPLICATIES
… worden gecodeerd met één code.
1.2.1.3.1. Ketoacidose als complicatie bij diabetes (250.1x) wordt gekenmerkt door het optreden van glucosurie,
ketonurie, hyperglycemie, ketonemie, acidose en laag serumbicarbonaat en komt bijna
alleen voor bij ernstig ontregelde type 1 diabetes. Daarom mag bij verstek worden aangenomen
dat het gaat om een ontregelde type 1 diabetes tenzij de behandelende arts duidelijk vermeldt
dat het toch gaat om een type 2.
1.2.1.3.2. Hyperosmolariteit als complicatie bij diabetes (250.2x) is een toestand gekenmerkt door hyperosmolariteit
en dehydratie zonder significante ketosis. Deze situatie treedt frequenter op bij
ernstig ontregelde diabetes type 2 en wordt dan ook bij verstek zo gecodeerd. Hyperosmolariteit
kan gepaard gaan met coma. Dit coma zit vervat in de code 250.2x en wordt derhalve niet
bijkomend gecodeerd.
1.2.1.3.3. Coma (250.3x) is de belangrijkste acute complicatie. Dit kan ontstaan uit een toestand van
ketoacidose en mag in dat geval ook bij verstek gecodeerd worden als type 1, ontregeld. Deze
code is echter ook van toepassing voor hypoglycemisch coma en insulinecoma. In dat geval
mag niet automatisch een type en ontregeling worden verondersteld.
1.2.1.3.4. Hypoglycemie zonder coma (250.8x) is ook een acute complicatie, maar heeft geen specifieke
code. Deze kan het gevolg zijn van een overgedoseerde antidiabetische therapie (zowel orale
antidiabetica als insuline), een overdreven of ongeplande fysieke activiteit of onvoldoende
voedselinname (b.v. omwille van nausea en/of overgeven). Zoals voor het hypoglycemisch
coma betekent dit niet dat de diabetes noodzakelijkerwijze ontregeld is.
Handboek ICD-9-CM Codering
2011/2012 officiële versie
80