Codeerhandboek ICD-9-CM 2011 / 2012 - Ministerie van Sociale ...

Deze codes behoren tot het hoofdstuk Symptomen, tekenen en slecht gedefinieerde ziekten en mogen
gebruikt worden wanneer de hypoxie significant is, maar niet beantwoordt aan de definitie van acute
respiratoire insufficiëntie (zie § 6.1.). Bijvoorbeeld, ingeval van een ‘’pneumonie met hypoxemie’’, mag
de code 799.02 aan de code van de pneumonie toegevoegd worden. (AHA Coding Clinic, 2006, 2 de
kwartaal, pagina 24). Als de hypoxie daarentegen een integraal onderdeel is van een acute of chronische
respiratoire insufficiëntie, dan dient men geen aanvullende 799.xx codes te gebruiken.
7.2.5. Symptoomcodes
(orthopnoe, apnoe, tachypnoe, dyspnoe en andere respiratoire abnormaliteit) kunnen worden gebruikt in
klinisch minder ernstige situaties. Deze codes worden enkel gebruikt als de etiologie niet gekend is. Het
zijn de codes uit de reeks 786.0x. ‘’Dyspnea and respiratory abnormalities’’ (Dyspnoe en respiratoire
abnormaliteiten).
7.3. Specifieke codes voor respiratoire insufficiëntie bij de pasgeborene
Deze codes worden beschreven in het hoofdstuk over de aandoeningen in de perinatale periode (codes
769 en 770.x). Als er ademnood optreedt bij een pasgeborene maar niet veroorzaakt door een aandoening
specifiek voor de perinatale periode dan wordt de respiratoire insufficiëntie gecodeerd als 518.8x.
Voorbeeld 8 1: een jongen van 21 dagen oud met een acute bronchiolitis door RSV waarbij acute
ademnood en uitgesproken hypoxie:
466.11 “Acute bronchiolitis due to RSV” (Acute bronchiolitis door RSV)
518.81 ‘’Acute respiratory failure’’ (Acute respiratoire insufficiëntie)
7.4. Keuze van de hoofddiagnose bij respiratoire insufficiëntie
De respiratoire insufficiëntie is een ernstige klinische manifestatie die steeds het gevolg is van één of
meerdere onderliggende fysiopathologische processen. Ze kan te wijten zijn aan een slechte werking -
geïsoleerd of gecombineerd - van gelijk welke component van het respiratoire stelsel, het cardiovasculaire
stelsel, het centrale/perifere zenuwstelsel, de ademhalingspieren of aan de skeletale constitutie
van de thorax.
Volgens de algemene codeerregels moet de respiratoire insufficiëntie worden beschouwd als een nevendiagnose
en voorafgegaan worden door de onderliggende aandoening (of de predominante oorzaak,
als de patiënt meerdere oorzaken vertoont voor de respiratoire insufficiëntie). Derhalve als de
respiratoire insufficiëntie veroorzaakt wordt door een acute (respiratoire of niet-respiratoire) aandoening
of door een acute exacerbatie van een chronisch (respiratoire of niet-respiratoire) aandoening, dan moet
de onderliggende aandoening steeds als hoofddiagnose gecodeerd worden. Deze regel is in overeenstemming
met de recente bepalingen van de AHA Coding Clinic, 2005, 1st kwartaal, pagina 3 en 4, en
vervangt gedeeltelijk de oudere regels (AHA Coding Clinic, 2003, 2de kwartaal, pagina 21-22 ; 1991, 2 de
kwartaal, pagina 3; 1987, Nov/Dec, pagina 5). Er bestaat echter een uitzondering op deze regel, namelijk
wanneer de patiënt wordt gehospitaliseerd voor een respiratoire insufficiëntie die optreedt als acute
complicatie bij een gekende en reeds behandelde chronische neurologische aandoening, zoals
amyotroof lateraal sclerose of myasthenia gravis. De respiratoire insufficiëntie die de opname wettigt
komt hier in hoofddiagnose, de neurologische aandoening in nevendiagnose.
Voorbeelden om deze logica te begrijpen:
- 1° Een acute respiratoire insufficiëntie op basis van een acute exacerbatie van een chronisch
respiratoire aandoening.
COPD-exacerbatie en acute respiratoire insufficiëntie:
1 = 491.21
2 = 518.81
- 2° Een acute respiratoire insufficiëntie veroorzaakt door een acute respiratoire aandoening
Pneumococcenpneumonie en acute respiratoire insufficiëntie:
1 = 481
2 = 518.81
- 3° Acute respiratoire insufficiëntie veroorzaakt door een acute niet-respiratoire aandoening
Acuut myocardinfarct en acute respiratoire insufficiëntie:
1 = 410.x
2 = 518.81
Handboek ICD-9-CM Codering
2011/2012 officiële versie
238