PRACA DOKTORSKA

W związku z powyższym rację mogą mieć zarówno teoretycy skupieni wokółHayek’a, posługujący się pojęciami właściwymi dla spojrzenia krótkoterminowego, alerację może mieć również Sen, który przyjmuje w swych rozważaniach znacznie dłuższąperspektywę czasową. Prawda leży prawdopodobnie gdzieś po środku, a cały problemtkwi w jej wyznaczeniu. Nie można bowiem w analizie społecznej rzeczywistości ispołecznego rozwoju posługiwać się ujęciem „rachunkowym”, jakie stosuje np. księgowy,ale nie można również podejmować wszelkich decyzji biorąc pod uwagę wyłącznie ichkonsekwencje, które będą odczuwalne w przyszłych dziesięcioleciach, gdyż świat „dziejesię” na naszych oczach. Współczesne systemy wyborcze państw demokratycznym bezwątpienia wspierają swym charakterem podejście krótkoterminowe. Kadencje różnychorganów rzadko przekraczają okres pięciu lat i to w tym okresie ich mandatariusze winnisię wykazać, a ich działania muszą przynieść wymierne efekty, jeżeli ich karierapolityczna ma przetrwać jedną kadencję. Skłania to do podejmowania decyzji, które dająszybkie efekty, przekładające się na poparcie elektoratu, nawet jeżeli w dłuższejperspektywie stanowią one tak naprawdę wyłącznie odsunięcie problemu na przyszłość.Dla polityków przyszłość niejednokrotnie kończy się na kolejnych wyborach, jak więcznaleźć kompromis?Odpowiedzi w tym zakresie próbuje udzielić Gosta Esping-Andersen w tekście„Jakie państwo opiekuńcze w XXI wieku”. Stara się on zredefiniować pojęciesprawiedliwości tak, by nie przeczyło ono wymogowi efektywności i aby można się nimbyło posługiwać w dobie globalizacji i społeczeństwa informacyjnego. Spore znaczenie maw jego mniemaniu wybór właściwego ujęcia czasowego. Esping-Andersen pisze, żekoniecznym jest przyjęcie nowego pojęcia równości, gdyż to klasyczne jest zbyt statycznei odnosi się wyłącznie do sprawiedliwości redystrybucyjnej kładącej nacisk na osiągnięcierówności „tu i teraz”. W tym klasycznym ujęciu sprawiedliwości, dąży się do zapewnieniagwarancji bezpieczeństwa i ochrony wszystkim i to w każdym momencie. Esping-Andersen proponuje tymczasem udzielenie legitymacji dla pewnych nierówności „tu iteraz”, jeżeli zapewnią one równość szans dla wszystkich w toku ich życia. Ponieważwspółczesna rodzina i społeczeństwo oparte na wiedzy generują nowe nierówności, nowe102