PRACA DOKTORSKA

Przedstawiony wyżej obraz jest oczywiście wyłącznie futurystyczną wizją filozofa.Perspektywa społecznego buntu, rebelii przeciw społecznej niesprawiedliwości, możewspółcześnie wydawać się mało prawdopodobna. Obraz ten zwraca jednak uwagę no to,co może się wydarzyć, jeżeli zapomni się o faktycznym celu, jaki winien przyświecaćspołecznemu rozwojowi. Myślenie wyłącznie w kategoriach wzrostu PKB i utrata z oczunajważniejszego celu, jakim powinien być człowiek i jego dobrobyt, może nas drożejkosztować, że w społeczeństwie pokapitalistycznym i społeczeństwie wiedzy, nic bezczłowieka dokonać się nie może. To może tak naprawdę uczynić wizję Richard’a Rortyprawdziwą, zapewniając w dłuższej perspektywie przewagę europejskiemu modelowi„welfare state”, w którym człowiek zawsze odgrywał rolę zasadniczą. Państwa o orientacjispołecznej mają więc swoją przyszłość, pod warunkiem jednak, że ich forma dostosowanazostanie do współczesnych wymogów zglobalizowanego społeczeństwa wiedzy.2.3.2 Państwo o orientacji społecznej XXI wieku a wizje kolejnej „trzeciej drogi”.W niniejszym podrozdziale zostanie podjęta próba nakreślenia kształtu państwa oorientacji społecznej, jaki powinno ono przybrać, aby móc sprostać wymaganiomwspółczesności. Zbudowanie szczegółowego modelu „welfare state XXI wieku”, jestoczywiście zadaniem niezmiernie trudnym, dlatego w niniejszej rozprawie naciskpołożony zostanie przede wszystkim na próbie wyznaczenia nowych celów i priorytetóworaz wskazania zmodyfikowanych narzędzi ich realizacji.Jacek Żakowski twierdzi, że kryzys obecnej formy państwa o orientacji społecznej,nie podlega wątpliwości, gdyż „stało się coś, co można było przewidzieć, ale na co niebyliśmy przygotowani. Przez lata pomaganie słabszym, chorym, starym, bezrobotnymstawało się coraz droższe, aż wreszcie przekroczyło nasze możliwości. Nie stać nas już naspełnianie wcześniejszych obietnic. Ludzie żyją zbyt długo, zbyt wcześnie przestająpracować, zbyt wielu jest bezrobotnych i zbyt wielkie są minimalne oczekiwaniadotyczące naszej stopy życiowej, by ci, którzy pracują, mogli na to zarobić płacąc choćby237