PRACA DOKTORSKA

zdrowotnej. 455 Poczyniono wreszcie kroki mające na celu ograniczanieniekontrolowanych wydatków na opiekę zdrowotną. W wyniku reformy z 1996 roku,parlament francuski przejął kontrolę na budżetem Sécurité Sociale, a w jego gestii znalazłosię między innymi określanie możliwego odsetka wzrostu wydatków socjalnych wkażdym kolejnym roku budżetowym. Powołano wreszcie do życia wiele instytucjikontrolujących, które w modelu zarządzania zbliżają się do metod stosowanych wsektorze prywatnym, a w których centralną rolę odgrywa nadzorujące wydatki zdrowotnepaństwo. Wprowadzaniu nowych narzędzi towarzyszył generalny spadek wysokościpozostałych świadczeń oraz zawężanie grupy ludzi mających do nich dostęp. Wprzypadku systemu emerytalnego wprowadzono we Francji trzy typy reform. Pierwsza,która weszła w życie w 1993 roku, polegała na wydłużeniu okresu odprowadzania składekemerytalnych z 37,5 do 40 lat 456 , druga na sposobie obliczania wysokości emerytury, gdyżz 15 zaczęto brać pod uwagę 25 najlepszych pod względem zarobków lat. Ostatnia reformadotyczyła warunków waloryzacji wysokości świadczeń emerytalnych, które przestanoindeksować w stosunku do bieżących płac, a zaczęto brać pod uwagę wskaźnik wzrostucen. 457 Zdaniem Bruno Palier zmiany, jakie zaszły w francuskim Etat-providence, są mimowszystko niewielkie w stosunku do tych, jakie w latach 90-tych można byłozaobserwować w innych „welfare state”, co świadczy o silnej inercji francuskiego modelupaństwa o orientacji społecznej. Wprowadzane od lat 90-tych reformy można podzielić nate zachowawcze względem systemu oraz te całkowicie zmieniające jego logikę. Dopierwszej grupy Palier zaliczył wzrost składek ubezpieczeniowych, spadek wysokościświadczeń dla bezrobotnych, reformy systemu emerytalnego oraz sposoby ograniczaniawydatków zdrowotnych. Do grupy drugiej zaliczył natomiast wszelkie świadczenia nowejgeneracji dostępne dla najbiedniejszych (RMI, CMU), czy te finansowane ze źródełfiskalnych (CSG), które przy jednoczesnym wzroście znaczenia państwa traktował jako455 Paquy L., Les systèmes européens de protection sociale : une mise en perspective, DREES, Série MIRE, nr6, styczeń 2004, str. 93456 Wiek emerytalny został utrzymany we Francji na poziomie 60 lat.457 Paquy L., Les systèmes européens de protection sociale : une mise en perspective, DREES, Série MIRE, nr6, styczeń 2004, str. 90-91.217