PRACA DOKTORSKA

dochodów, dziś zaś będącego dla poważnej grupy społeczeństwa ich trwałym substytutem.Nowe świadczenia to tzw. minima socjalne dostępne dla ludzi, którzy „wypadli” z rynkupracy i którzy w związku z tym potrzebują pomocy. Można rozróżnić dwie odmianyminimów socjalnych występujących we Francji. Pierwsza grupa minimów składa się zeświadczeń potwierdzających w swoisty sposób legitymację świadczeniobiorcy dotrwałego, bądź tymczasowego pozostawania w stanie nieaktywności zawodowej. Są toczęściowo świadczenia, które wprowadzono jeszcze przed drugą wojną światową, bądź pojej zakończeniu. Przyjmują one dość wysoką wartość sięgającą od 1/3 do 2/3 płacyminimalnej (SMIC), a zalicza się do nich świadczenia dla inwalidów, czy wdów. Drugągrupę minimów socjalnych stanowią te, które zaczęły pojawiać się od lat 80-tych, mającena celu niwelowanie konsekwencji nieaktywności zawodowej, która wynika z czynnikównie posiadającej tak silnej, społecznej legitymacji, jak w przypadku grupy pierwszej. Są toosoby zdolne i niejednokrotnie zmotywowane do pracy, które nie potrafią jej znaleźć narynku z powodów od siebie często niezależnych. Okazuje się, że owa druga grupaświadczeniobiorców gwałtownie poszerza się od początku lat 80-tych, osiągając między1982 a 1995 rokiem wzrost sięgający 30%. Wzrostowi liczebnemu świdczeniobiorcówtowarzyszy dywersyfikacja świadczeń zaliczanych do drugiej grupy: świadczenienadzwyczajnej pomocy (1981), przekształcone w 1984 w świadczenie solidarnościowe(ASS); w tym samym roku wprowadzone świadczenie przeciwdziałające wykluczeniu(AI); wreszcie wprowadzony w 1988 minimalny dochód przeciw wykluczeniu (RMI).Świadczenia zaliczane do drugiej grupy charakteryzują się znacznie niższą i ciąglezmniejszającą się wysokością (1/3 do 1/2 płacy minimalnej). Dla socjolog Colette Bec jestto przejaw przechodzenia z świadczeń mających na celu redukcję nierówności, wkierunku koncentracji pomocy na najbiedniejszych, która ma im zagwarantowaćminimum egzystencjalne. Potwierdza ona również związek między wprowadzeniemnowej formy świadczeń, a pojawieniem się pojęć wykluczenia i equityzmu. 450Kontynuując tematykę problemów francuskiego Etat-providence wynikających zjego specyfiki oraz bismarckowskiego charakteru, należy dodać, że kryzys lat 80-tych nie450 Réduire les inégalités – quel rôle pour la politique sociale?, Bec C., Chambaz Ch., Concialdini P.,Collection MiRe, Ministère de l’Emploi et de la Solidarité, Paris, 2004, str. 37-41.215