PRACA DOKTORSKA

Po dokonaniu analizy struktury francuskiego Etat-providence, można obecnie wmiarę precyzyjne przyporządkować je do prezentowanych w pierwszym podrozdzialeklasyfikacji „welfare state”. Odwołując się do podziału proponowanego przez Titmuss’a,Francję można z całą pewnością zaliczyć do modelu instytucjonalnego „welfare state”, wktórym państwo jest gwarantem realizacji pełni ludzkich potrzeb wobec niedoskonałościmechanizmu rynkowego.Z punktu widzenia klasyfikacji zaproponowanej przez Esping-Andersen’a, Francjaodpowiada modelowi państwa korporacyjno-konserwatywnego, w którym systemzabezpieczeń społecznych nastawiony jest na podtrzymanie dochodów z pracyzawodowej, zaś źródłem jego finansowania są ubezpieczenia społeczne. Zasadniczymkryterium tej klasyfikacji jest tzw. poziom odrynkowienia, który w przypadku Francjikształtuje się na poziomie 27,5 punktu, co oznacza średnie uniezależnienie egzystencjiczłowieka od procesów rynkowych. 439Posługując się klasyfikacją Guy Perrin’a, Francja jest jednym z najczystszychprzykładów modelu określonego jako profesjonalno-pluralistyczny, w odróżnieniu odmodeli profesjonalno-unitarnego i narodowo-unitarnego. Kryteriami, jakimi posłużył sięautor, są poziom generalizacji i powszechności świadczeń oraz uniformizacja i jednośćstrukturalna systemu. W przypadku modelu pierwszego system bezpieczeństwa socjalnegoobejmuje niemalże całe społeczeństwo, lecz czyni to za pomocą wysoce złożonego izróżnicowanego systemu, na który składa się wiele reżimów ubezpieczeniowych.We wnioskach do rozdziału przedstawiającego budowę „welfare state” oraz jegoróżne klasyfikacje, piszący te słowa zwrócił uwagę na dające się wyodrębnić dwiezasadnicze płaszczyzny, na których należy rozpatrywać rozwinięte przez poszczególnepaństwa systemy zabezpieczeń społecznych. Pierwsza płaszczyzna dotyczy właśniebudowy wewnętrznej „welfare state”, jego struktury i organizacji, zaś druga stanowiwyraz stosunku jego budowniczych do problemu sprawiedliwości społecznej,występowania nierówności i podziału bogactwa. W przypadku drugiej płaszczyznypiszący te słowa rozróżnił model rezydualny (liberalny) oraz model instytucjonalny439 W przypadku Szwecji wskaźnik odrynkowienie wznosi się do poziomu 39,1 punktu, w Norwegii do 38,3,a w Danii do 38,1.209