PRACA DOKTORSKA

liberalnej, zgodnie z którą biedni sami są odpowiedzialni za swoją sytuację, jest bardzorzadko we Francji spotykana. Jest to koncepcja, której nie akceptuje zdecydowanawiększość francuskiego społeczeństwa. Dominuje bowiem rozumowanie, zgodnie zktórym człowiek znalazłszy się w trudnej sytuacji podlega odpowiedzialności społecznej(zbiorowej) i to wspólnota ma względem niego pewne zobowiązania i obowiązki.Uważam, że poczucie solidarności jest bardzo silnie rozwinięte we francuskimspołeczeństwie, co wiąże się z jego przeszłością historyczną i licznymi tradycjami. Jakoargument za wcześniejszą tezą można przytoczyć fakt ogromnej popularności L’AbbePierre’a 1014 , który regularnie zdobywał czołowe pozycje w różnego rodzaju sondażach nanajpopularniejsze osobistości.” 1015 Jako argument Gay podał wreszcie popularność weFrancji różnego rodzaju ruchów samopomocowych, które wzbudzają społeczną akceptacjęi sympatię, nie zaś niezadowolenie z powodu niesienia pomocy osobom, które same sobienie radzą. Jest on również przekonany o tym, że błąd Alain’a Juppé podczas kampaniiwyborczej poprzedzającej wybory parlamentarne z 1997 roku polegał na tym, że w swoichwypowiedziach dał on odczuć społeczeństwu, że nadszedł czas, aby każdy człowiek wziąłsam za siebie odpowiedzialność. Jeżeli natomiast chodzi o stosunek Francuzów donierówności ekonomicznych, to z jednej strony są one akceptowane, gdyż Francuzi zdająsobie sprawę z tego, że żyją w społeczeństwie nieegalitarnym, ale z drugiej strony taki stanrzeczy oceniany jest negatywnie. Wynika to z mentalności Francuzów, którzy nie sądumni ze swojego bogactwa. We Francji ludzie bogaci nie obnoszą się za swoim sukcesemekonomicznym, a ostentacyjna konsumpcja jest bardzo źle widziana. 1016Podobne zdanie prezentuje Le Boucher, który stwierdził, że Francuzi zawszeopowiadali się przeciwko nierównościom społecznym. Jego zdaniem „Francja jest krajemsilnie naznaczonym przez egalitaryzm, w którym na trzech Francuzów dwóch na pewnojest zwolennikami takiego właśnie egalitaryzmu, trochę marzycielskiego i z pewnościąutopijnego. Traktują go oni jednak jak rodzaj wyzwania, gdyż jednocześnie akceptują1014 L’Abbe Pierre jest księdzem, założycielem wspólnoty „Emmaüs”, organizacji niosącej pomoc ubogimoraz uchodźcom.1015 Poglądy prezentowane podczas wywiadu przez Georges’a Gay, dziekana Wydziału Nauk SpołecznychUniwersytetu w Saint-Etienne – październik 2004 rok.1016 Tamże.551