PRACA DOKTORSKA

może stanowić zaskoczenie, jak chociażby sama wypowiedź Chirac’a, który stwierdził, że„każdy ruch protestacyjny ma swoje przyczyny, ale także swoje racje”. 707Dziennikarze „Le Monde’a” zwracali także uwagę na fakt, że nigdy dotąd związkizawodowe nie były tak silnie podzielone w sprawie przyszłości systemu Sécurité Socialeoraz w stosunku do reform proponowanych przez poszczególnych kandydatów. Związekzawodowy CGT (Confédération générale du travail), podobnie jak skrajnie lewicowyzwiązek FO (Force ouvrière), stały na stanowisku obrony status quo w stosunku dosytuacji Sécu. Ich zdaniem nie należało się przejmować 30-miliardowym rocznymdeficytem w systemie ubezpieczeń zdrowotnych, gdyż nie była to wygórowana cena zazdrowie Francuzów. Przedstawiciele tych związków zawodowych byli zwolennikamirozsądnego keynesizmu opierającego się na polityce podnoszenia zarobków, co wrezultacie miało się przełożyć na zwiększenie konsumpcji i szybszy rozwój gospodarczy. Oile FO uważało, że system Sécurité Sociale powinien być finansowany wyłącznie zzarobków, sprzeciwiając się wszelkim rozwiązaniom fiskalnym, które mogłyby wpłynąćna zwiększenie roli państwa, o tyle CGT sprzeciwiające się od początku CSG opowiadałosię dodatkowo za obciążeniem dochodów kapitałowych, tak by i te, podobnie jak płace,uczestniczyły w finansowaniu Sécu. 708Znacznie bardziej reformatorskie podejście prezentowali przedstawiciele związkuzawodowego CFDT (Confédération française démocratique du travail), którzy opowiadaliza oparciem finansowania Sécurité Sociale właśnie na CSG (Contribution socialegénéralisé), która miałaby się stać elementem podatku dochodowego, a tym samymuprzywilejowanym instrumentem finansowania ubezpieczenia zdrowotnego. DziałaczeCFDT wychodzili bowiem z założenia o konieczności rozróżnienia dwóch reżimówspołecznych, wspartych na dwóch odrębnych logikach finansowania. Pierwszy reżim,odnoszący się między innymi do ubezpieczeń emerytalnych czy ubezpieczeń na wypadekbezrobocia, mający na celu zabezpieczanie dochodów poprzez substytucję zarobków zpracy zawodowej, powinien ich zdaniem być finansowany przez składki społeczne707 Présidence sociale, Le Monde, 1 kwiecień 1995, str. 15.708 Bezat J. M., Une hausse des prélèvements obligatoires paraît inévitable. Les syndicats sont divisés sur lefinancement de la protection sociale, 30 styczeń 1995, str. 6.440