PRACA DOKTORSKA

uznawane jednak już wówczas za prawomocne, gdyż poprzedzone gwarancją równegostartu. 65 Kolejna zasada to „równość rezultatów”. Zasada ta związana jest niewątpliwie zzałożeniami socjalistycznych gospodarek centralnie planowanych, gdzie funkcjonowałapod nazwą „urawniłowki”. „Wypłaty” wedle tej zasady nie są uzależnione od „wkładów”,gdyż te ostatnie traktowane są kolektywnie, przez co „wypłaty” również uzyskiwały takicharakter. Prowadziło to do zachwiania proporcjonalności między wkładem, wysiłkiem, auzyskiwanym wynagrodzeniem. 66Zasadą, z którą tożsame jest pojęcie „proporcjonalności”, jest „zasadamerytokratyczna”. Stosowanie tej zasady polega na tym, że każdemu należy się nagroda(wypłata) proporcjonalna do wkładu (pracy czy wysiłku). Z zasadą tą wiąże się regułakażdemu według stanowiska, a więc miejsca zajmowanego w hierarchii (np.przedsiębiorstwa). Zasada ta właściwa jest również dla podejścia liberalnego, gdyżsprzężona z zasadą równego startu pozwala w ramach gospodarki liberalnej nauprawomocnienie występujących nierówności społecznych, które są wówczas uznawaneza rezultaty nierównych wkładów jednostek, w postaci motywacji, wysiłku i pracy. Zaśdeterminanty społeczne mają być zwalczone zasadą równych szans. 67Kolejną zasadą, o której pisze Morawski, jest „zasada zaspakajania podstawowych,minimalnych potrzeb życiowych”. Jest to zasada właściwa dla państw opiekuńczych ocharakterze rezydualnym. Państwo występuje bowiem jako ostatnia instancja pomocy,która pomaga przetrwać ludziom, którzy sami nie potrafią zagwarantować sobie minimumpotrzebnego do przeżycia. Zasada ta może również odnosić się do poglądówwspółczesnych socjaldemokratów, wszystko jednak zależy od zakresu potrzeb, jakichzaspokojenie winno być zagwarantowane. 6865 Morawski W., Socjologia Ekonomiczna, PWN, Warszawa, 2001, str. 300. Patrz również: Sprawiedliwośćspołeczna, praca zbiorowa, Cichomski B., Kozek W., Morawski P., Morawski W., Scholrar, Warszawa, 2001,str. 20.66 Tamże.67 Tamże, str. 299.68 Tamże, str. 300.37