PRACA DOKTORSKA

udzielona w toku rozprawy miała charakter twierdzący, pod warunkiem przeprowadzenianiezbędnych modyfikacji doktryny „welfare state”, dostosowujących je do wyzwańspołeczeństwa XXI wieku. Piszący te słowa sformułował w tym celu umieszczony wewnioskach do części teoretycznej rozprawy rodzaj katalogu przemian, jakie winny zajść wpaństwach o orientacji społecznej, aby te mogły zachować swoją egzystencję.Wyodrębnione zostały także postulaty przemian właściwe dla francuskiego Etatprovidence,biorące pod uwagę specyfikę tego modelu „welfare state”. Powtórneprzytaczanie całego katalogu przemian nie jest w tym momencie uzasadnione, dlategowymienione zostaną wyłącznie postulaty najistotniejsze. Tak więc państwo o orientacjispołecznej XXI wieku funkcjonujące w ramach społeczeństwa wiedzy winnokoncentrować swoją uwagę przede wszystkim na inwestowaniu w człowieka, jegoedukację i kompetencje, które pozwolą na realizację zasady „równości w ciągu całegożycia”, dostarczając człowiekowi niezbędnych narządzi do funkcjonowania na globalnymrynku pracy. Jest to jeden z elementów dynamicznej i aktywnej polityki społecznej,ograniczającej świadczenia pieniężne do niezbędnego minimum, a koncentrującej się nawspieraniu rozwoju endogennego poprzez inwestowanie w kapitał ludzki i rozwój usługsocjalnych, wymagających aktywnej postawy osób otrzymujących wsparcie,zachowujących dzięki temu autonomię i związek ze społeczeństwem, unikając tymsamym wykluczenia. W obrębie „welfare state” przyszłości będzie musiało dojść doponownego zdefiniowania roli pracy w życiu człowieka i jego produktywnego iwynagradzanego w nim funkcjonowania, łącznie z odejściem od tzw.zinstytucjonalizowanej starości, właściwej dla epoki industrialnej i nie odpowiadającejcharakterowi pracy dominującej w społeczeństwie informacji, przy jednoczesnymuwzględnieniu aktywności człowieka w ramach trzeciego sektora, stanowiącego jeden zfundamentów państwa, a raczej społeczeństwa bezpieczeństwa socjalnego XXI wieku.Metamorfoza francuskiego Etat-providence będzie dodatkowo wymagała odejścia odmodelu bismarckowskiego i przejścia od ubezpieczonego do płatnika, co pozwoli napozyskanie nowych źródeł finansowania i wyposaży system Sécurité Sociale w nowy, boodmienny od ubezpieczeniowego fundament solidarności społecznej, odnoszący się do612