PRACA DOKTORSKA

posiadającym jeden z najniższych w Europie Zachodniej poziomów redystrybucji wdrodze podatku dochodowego. 324Twórcy francuskiego systemu bezpieczeństwa socjalnego znali założenia raportuBeveridge’a, stąd początkowe ich deklaracje zawierały wiele zbieżności z tymdokumentem, jak chociażby odwołanie do zasady 3 razy „u”, a więc do unité (jedności),universalité (powszechności) i uniformité (unifirmizacji). Początkowo chciano, w myślzasady jedności, stworzyć jedną kasę, która zabezpieczałaby przed wszystkimi ryzykamispołecznymi i która byłaby finansowana przez jedną składkę. Zamierzano równieżstworzyć system charakteryzujący się powszechnością, a więc zabezpieczający całośćspołeczeństwa. Od początku zrezygnowano natomiast z uniformizacji systemubezpieczeństwa socjalnego, na rzecz systemu składek i świadczeń wynikających zwcześniejszego wynagrodzenia. Twórcom systemu chodziło bowiem o maksymalnąindywidualizację i dostosowanie otrzymywanych świadczeń do sytuacji każdegoubezpieczonego. W tym sensie świadczenia miały również substytuować utraconydochód. Powiązanie świadczeń z wcześniejszymi zarobkami dotyczyło oczywiściewyłącznie osób osiągających dochody powyżej pewnego poziomu, pozostali otrzymywalibowiem minimalne świadczenia pozostające bez związku z ich dochodami. Cechą, która wsposób wyraźny odróżnia system francuskiego Etat-providence od brytyjskiego welfarestate, jest sposób zarządzania „kasami ubezpieczeń społecznych”. O ile systembeveridgeowski przewidywał powierzenie zarządzania zgromadzonymi w ramach SocialSecurity środkami państwu, o tyle we Francji zrezygnowano z takiego rozwiązania.Chciano bowiem położyć większy nacisk na rozwój współpracy i dialogu między klasamispołecznymi, w drodze powierzenia zarządzania środkami zgromadzonymi przez kasyubezpieczeń społecznych instytucjom zrzeszającym pracowników i pracodawców. 325Powstałe w ten sposób instytucje zarządzające nie są organizacjami państwowymi, leczfunkcjonują wedle prawa obowiązującego w sektorze prywatnym, dysponującjednocześnie określonymi prerogatywami właściwymi dla władzy publicznej. Zmiana ta324 Dufourcq N., Vers un Etat – providence sélectif, Esprit, nr 12, 1994, str. 58-66.325 Paquy L., Les systèmes européens de protection sociale : une mise en perspective, DREES, Série MIRE, nr6, styczeń 2004, str. 19.153