PRACA DOKTORSKA

oraz znaczenie i aktywność związków zawodowych. Między 1979 a 1992 rokiemsprywatyzowano około 600 przedsiębiorstw, jednakże prywatyzacja objęła również sektorusług socjalnych, gdyż dokonano równocześnie prywatyzacji jednostek służby zdrowia,szkolnictwa i gospodarki mieszkaniowej. Ten ostatni zabieg polegał na sprzedażymieszkań komunalnych ich lokatorom. Prywatyzacja przyniosła państwu bez wątpieniaogromne dochody, jednakże cena, jaką musieli za to zapłacić obywatele, była dośćwygórowana. W wyniku prywatyzacji mieszkań komunalnych i urealnienia czynszówmiędzy 1979 a 1988 rokiem liczba bezdomnych w Anglii i Walii wzrosła z około 57tysięcy do prawie 118 tysięcy osób, zaś w wyniku prywatyzacji państwowychprzedsiębiorstw doszło w nich do 50% redukcji zatrudnienia. Państwo wycofało sięrównież ze świadczenia niektórych usług socjalnych, które odtąd zaczęły świadczyćodpłatnie firmy prywatne. Przeciętny roczny wzrost dochodu narodowego wynoszący wlatach 70-tych 2%, spadł na początku lat 80-tych do 0,5%. Stwierdzić należy, że są toznacznie gorsze wyniki, niż te osiągane w tym samym okresie przez Austrię czy Szwecję, awięc państwa kontynuujące politykę „welfare state” (patrz tabele nr 10 i 11). Podobnerezultaty przynosi analiza sytuacji na poziomie zatrudnienia, gdyż okazuje się, że w latach80-tych w stosunku do sytuacji z lat 70-tych, bezrobocie wzrosło w Wielkiej Brytanii ookoło 5% i jest to znacznie gorszy wynik niż ten odnotowany w Szwecji czy Austrii (patrztabela nr 12 i 13). Polityka neoliberalne prowadzona w Wielkiej Brytanii przezkonserwatystów doprowadziła, podobnie jak w Stanach Zjednoczonych, do zwiększenianierówności w podziale narodowego bogactwa, co ostatecznie spowodowało porażkęwyborczą następcy Thatcher, John’a Major’a. Podczas gdy w 1977 roku dochód 20%najbogatszych Brytyjczyków był czterokrotnie większy niż 20% najbiedniejszych, to w1992 roku w wyniku polityki Thatcher różnica była już siedmiokrotna. 415415 Zawadzki S., Państwo o orientacji społecznej, Warszawa, 1996, str. 109-116.197