PRACA DOKTORSKA

której związki zawodowe odpowiedzialne są w dużym stopniu za powszechną społecznąinercję. Zwróciła jednocześnie uwagę, że obraz nakreślony przez prezydenta nie jestpełny, gdyż brakuje w nim przedsiębiorców i ich wpływu na sytuację Francji. 776 Zupełnieinaczej wyglądała reakcja sekretarza generalnego CGT, Louis Viannet’a, który stwierdził,że rozumie to, iż tak silny opór względem polityki Juppé irytuje prezydenta, ale fakt tennie usprawiedliwia tak agresywnego ataku na tych, którzy nie akceptują ciąglepogarszających się warunków życia i nie boją się dać temu wyraz w konkretnychdziałaniach. 777Spoglądając na rok 1995 i 1996 można stwierdzić, że były to czasy niespotykanejwe Francji od lat 60-tych mobilizacji społecznej. W samym tylko roku 1995 odnotowano 6milionów dni strajkowych, kiedy pracownicy porzucili swoje stanowiska pracy, podczasgdy w okresie 1982-1994 średnia roczna wynosiła 1,1 miliona dni, w których niepracowano z powodu społecznych protestów. 778 W latach 1995-1996 konflikty społecznezaczęły przybierać nowe formy związane z powstawaniem konfederacyjnych związków iwspólnych, a często nawet ogólnonarodowych akcji protestacyjnych, przygotowywanychprzez organizacje reprezentujące różne branże, które dotąd wspólnie nie występowały, aktóre w swym przebiegu wymykały się tradycyjnemu schematowi roszczenie – akcja –negocjacje. Kolejna istotna zmiana dotyczyła stosunku Francuzów do akcjiprotestacyjnych jako narzędzia reprezentacji i realizacji interesów zbiorowych. Okazałosię bowiem, że Francuzi nie tylko częściej pozytywnie oceniali wspólne akcjeprotestacyjne, ale znaczna ich większość dostrzega ich efektywność. Nic więc dziwnego,że w tej sytuacji w lutym 1997 roku 53% ankietowanych opowiedziała się zawznowieniem wspólnych akcji rewindykacyjnych. 779W stanowiących już tradycję życzeniach noworocznych na początku roku 1997,prezydent Chirac stwierdził, że zdaje sobie sprawę, iż miniony rok był dla wielu jego776 Nicole N., Sortir du dialogue de sourds, Le Monde, 17 grudzień 1996, str. 19.777 Viannet L., Conservatisme présidentiel, Le Monde, 17 grudzień 1996, str. 19.778 Nie chodzi w tym wypadku o liczbę dni strajku w roku, ale ilość dni roboczych nie przepracowanych zpowodu strajku, pomnożoną przez liczbę ich uczestników.779 Beuve M. A., Des conflits sociaux locaux touchent de nombreuses professions du secteur public. Lemouvement dans les transports urbains de province s'effrite, Le Monde, 18 luty 1997, str. 8463