PRACA DOKTORSKA

wyłącznie do tych z grudnia roku 1995. Zjawiska te znalazły swoje odzwierciedlenie wdzienniku „Le Monde”, na którego stronach toczyła się w tym zakresie dynamiczna debataspołeczna.Przeprowadzony obecnie zostanie przegląd najważniejszych kwestii społecznych,jakie zdominowały debatę w francuskim społeczeństwie do końca roku 2004 w zakresieproblematyki niniejszej rozprawy. Kwestie społeczne, o których mowa, dotyczyłykonkretnych reform społecznych, jakie rząd usiłował przeprowadzić, a które stanowiłypróbę ograniczenia francuskiego Etat-providence.Ponowna próba przeprowadzenia reformy emerytalnej była tą, która wywołałanajwięcej kontrowersji i spotkała się z najsilniejszymi społecznymi reakcjami. W swejzawartości merytorycznej dotyczyła ona przede wszystkim stopniowej likwidacjiuprzywilejowanej pozycji sektora publicznego w stosunku do sektora prywatnego wzakresie wieku emerytalnego i wysokości świadczeń, a także modyfikacji branżowychreżimów emerytalnych. Prawo do emerytury we Francji przyznane zostało po razpierwszy funkcjonariuszom państwowym w roku 1853, zaś upowszechniło się w połowiewieku XX. Powołana do życia w 1945 roku Sécurité Sociale przewidywała stworzeniepowszechnego i uniwersalnego systemu emerytalnego. Założenie to zostało całkowicieporzucone około roku 1970. Od tamtej pory pracownicy sektora prywatnego,funkcjonariusze państwowi, pracownicy państwowych przedsiębiorstw, należeli doodrębnych reżimów emerytalnych, których łączną liczbę szacuje się na około 20. 928Sytuacja ta generowała poważne nierówności między poszczególnymi kategoriamiobywateli, choć te nie wynikały wyłącznie z przynależności do odrębnych reżimówemerytalnych, ale także z różnic demograficznych. Średnia długość życia emeryta wynosiwe Francji około 20 lat, przy czym o ile dla przedstawicieli wolnych zawodów czy kadryzarządzającej długość życia na emeryturze wynosi 20,5 lat, o tyle dla robotników jest tookoło 14 lat. Największą rozbieżność w długości życia na emeryturze odnotowuje sięmiędzy funkcjonariuszami publicznymi a robotnikami rolnymi, w przypadku których928 Guélaud C., Van Eeckhout L., Retraites : Raffarin lance le débat sans dévoiler sa réforme, Le Monde, 4luty 2003, str. 6.516