PRACA DOKTORSKA

przemieszczać w sytuacji, gdy napotyka na bariery jego optymalnej alokacji. Dlategoobecnie przemieszcza się na przykład do Polski, a następnie do Chin. Stąd doszło doswoistego rozłamu między kapitałem i tym, co społeczne - ludźmi i pracą. Praca straciłaswoją siłę przebicia i znaczenie w konfrontacji z kapitałem. Dopóki więc nie uda sięrozwiązać tej sprzeczności, nasza sytuacja będzie się pogarszać. Stąd chociażby problemdumpingu fiskalnego, o który posądza się Polskę, która próbuje, jak niegdyś Irlandia,przyciągać do siebie kapitał, a tym samym i miejsca pracy. Francja jest temu całkowicieprzeciwna, zachowując jednocześnie u siebie wysokie obciążenia socjalne ciążące nakapitale. Był to pierwszy z powodów. (…) Drugi związany jest z systemem społecznymEtat-providence jako takim, który zbudowany został w latach 60-tych, kiedy dominowałomyślenie keynesowskie. W związku z tym system ten broni ludzi, którzy już pracęposiadają, a nie tych, którzy ją stracili. Jest to system, który ciąży na naszym kraju, gdyż54% PNB jest rocznie przeznaczane na utrzymanie systemu społecznych zabezpieczeń.System ten stracił wreszcie dużo na swojej efektywności. (...) Jednocześnie mamypoważny problem z bezrobociem, problemem jest młodzież z przedmieść, która nie mapracy i nie widzi perspektyw dla siebie i przyszłości dla swoich dzieci. Należałoby więcwiele w obecnym systemie zmienić, dostosowując go do wyzwań, jakie stawiaglobalizacja.” 1074Gay stwierdził w trakcie wywiadu, że francuska opinia społeczna nie do końca jestświadoma problemów, jakie stoją obecnie przed francuskim państwem o orientacjispołecznej. Daje się jednak zaobserwować pewien społeczny fatalizm, polegający naakceptacji takiego, a nie innego stanu rzeczy w imię racjonalności, czy logiki nie do końcaspołecznie zrozumiałej. Gay zwrócił uwagę na jeszcze jedno ciekawe społeczne zjawisko.Stwierdził on, iż mimo tego, że Francuzi są silnie przywiązani do pomocy ze stronypaństwa, to w celu jej zachowania w obliczu kryzysu nie byliby skłonni zaakceptowaćwiększych obciążeń. Uważa on bowiem, że Francuzi są również wielkimiindywidualistami, którym bardzo trudno przychodzi akceptacja wymogu wspólnegoopodatkowania, nie tylko jako źródła finansowania państwa, ale jako sposobu na1074 Fragment wywiadu z Eric’kiem Le Boucher, publicystą dziennika „Le Monde” specjalizującym się wtematyce ekonomicznej – październik 2004 rok.577