PRACA DOKTORSKA

ezpieczeństwa socjalnego, jaki skonstruowano w 1945 roku, nie miał na celu walki znierównościami społecznymi, ani nie zakładał wertykalnej redystrybucji bogactwa, leczpewne nierówności jeszcze silniej akcentował. 321Z tą ostatnią tezą zgodził się Nicolas Dufourque 322 i w sposób bardzo interesującyrelacjonował przyczyny tego zjawiska przedstawiając debatę z okresu tuż po drugiejwojnie światowej, jaka toczyła się między ówczesną francuską lewicą i prawicą.Zasadniczy spór przebiegał na linii uniwersalizmu i selektywności świadczeń. Lewicazdecydowanie opowiadała się za uniwersalizmem, który miał być sposobem na odbudowęgodności ludzi ubogich i zniwelowanie podziałów klasowych. Wszyscy, tj. biedni i bogaci,mieli odprowadzać takie same składki i otrzymywać te same świadczenia, co miało stawiaćich na równym poziomie, zaś wprowadzenie ubezpieczeń społecznych dawało poczucie,że wszyscy mają prawo do otrzymywanych świadczeń z racji odprowadzanych składek iże nie ma to nic wspólnego z pomocą właściwą dla relacji bogaty-biedny. Wedle lewicysystem bezpieczeństwa socjalnego nie miał być narzędziem podziału czy redystrybucjibogactwa, gdyż rolę taką miał pełnić progresywny podatek dochodowy. Francuskaprawica opowiadała się z kolei za umiarkowaną selektywnością i mimo tego, żeprzynajmniej w deklaracjach popierała formą ubezpieczeniową zabezpieczeń społecznych,to od początku próbowała wprowadzać do systemu elementy selektywności, w postaciświadczeń wypłacanych na podstawie informacji o sytuacji materialnej. Prawica mogłazacząć wprowadzać swoje postulaty począwszy od połowy lat 70-tych, w związku zpogorszeniem koniunktury i trudną sytuacją demograficzną. Jednocześnienajdogodniejszym narzędziem redystrybucji bogactwa dla prawicy były świadczeniasocjalne. Ostatecznie doszło do bardzo dziwnej sytuacji, gdyż w związku z tym, że nieuczyniono z systemu bezpieczeństwa socjalnego narzędzia redystrybucji, zaś próbyreformy podatku dochodowego zakończyły się fiaskiem 323 , Francja jest obecnie krajem321 Réduire les inégalités – quel rôle pour la politique sociale? Bec C., Chambaz Ch., Concialdini P.,Collection MiRe, Ministère de l’Emploi et de la Solidarité, Paris, 2004, str. 20.322 Wicedyrektor biura Ministra do Spraw Społecznych Francji w latach 1992-1993.323 Badania opinii publicznej pokazały, że Francuzi są raczej niechętni redystrybucji i że silniej przywiązanisą do egalitaryzmu właściwego dla rewolucji francuskiej. Progresywnemu podatkowi dochodowemusprzeciwiały się nawet związki zawodowe, które obawiały się, że utracą w ten sposób na rzecz państwakontrole nad płacami. Patrz: Dufourcq N., Vers un Etat – providence sélectif, Esprit, nr 12, 1994, str. 62-64152