PRACA DOKTORSKA

która wyryła trwałe piętno na społecznej świadomości Francuzów oraz konfrontacja podrugiej wojnie światowej dwóch konkurencyjnych modeli „welfare state” w postacimodelu bismarckowskiego i modelu beveridgeowskiego.Omówienie genezy Etat-providence, a więc francuskiej formy państwa o orientacjispołecznej, wymaga kilku wstępnych wyjaśnień natury terminologicznej. Jak wspominanowe wstępie do tej części rozprawy, termin Etat-providence można przetłumaczyćdosłownie jako państwo opatrznościowe, co zbliża go w dużym stopniu do obarczonegopejoratywnymi skojarzeniami pojęcia państwa opiekuńczego. Jest to zrozumiałe, gdyżtermin Etat-providence wprowadzony został przez przeciwników tej formy państwa. Wzwiązku z powyższym, pojęcie to nie jest powszechnie we Francji używane i budzi raczejnegatywne skojarzenia, a często nawet nie jest dobrze rozumiane. 297 Francuzi mając namyśli swoje państwo o orientacji społecznej, określają je raczej terminem mniej ogólnym,który odnosi się do serca francuskiego Etat-providence, czyli Securité Sociale (w skrócieSécu). Termin Securité Sociale można natomiast przetłumaczyć bądź to jako systemzabezpieczeń społecznych, gdzie większy nacisk kładziony byłby na narzędzia pomocy idziałania zabezpieczające, bądź też jako system bezpieczeństwa socjalnego, które topojęcie w większym stopniu zwracałoby uwagę na ideał, do którego się podąża, czyli stanbezpieczeństwa socjalnego. 298 To ostatnie tłumaczenie francuskiego Securité Sociale,będzie używane w dalszym toku niniejszej rozprawy. Wybór ten wynika stąd, że Francuzimówiąc o Sécu, myślą w istocie o swoimi państwie o orientacji społecznej (państwieopatrznościowym), a to stanowi pewien republikański ideał, który wykracza pozanarzędzia zabezpieczenia społecznego.Zgodnie z tym, co zostało już powiedziane, poszukując źródeł francuskiego Etatprovidence,należy cofnąć się do czasów rewolucji francuskiej. Okazuje się bowiem, żedebata związana ze ścieraniem się wizji państwa jakobińskiego ingerującego w socjalnąsferę życia społecznego, a wizją państwa laisser-faire’ystycznego, jest bardzo stara.297 Piszący te słowa stwierdza to na podstawie kilkunastu wywiadów, jakie przeprowadził z francuskimiekspertami społecznymi w październiku 2004 roku, które znajdą swoją szczegółową analizę w częściempirycznej niniejszej rozprawy.298 Rozróżnienia terminologiczne za: Polityka Społeczna, red. Rajkiewicz A., Supińska J., Księżopolska M.,BPS, Katowice, 1998, str. 245-248.145