PRACA DOKTORSKA

się głównie do kwestii ekonomicznych, pozostawiając na boku problemy emocjonalne,moralne i kulturowe, które stanowiąc bardzo ważne elementy polityki życiowej są istotnedla problematyki opiekuńczej. 405Tak więc w latach 70-tych i 80-tych w krajach prowadzących utrwaloną iwypróbowaną już w praktyce politykę „welfare state", doszło do ostrej krytyki tejkoncepcji i lansowania powrotu do państwa liberalnego w XIX-wiecznym wydaniu.Historia znowu spłatała figla, jeśli uwzględnić, że w sytuacji daleko posuniętego konsensulat 60-tych ci, którzy kwestionowali ideę „welfare state", byli jedynie uważani zadziwaków i ekscentryków. W połowie lat 60-tych nic nie wskazywało jeszcze rychłegonadejścia ofensywy neoliberalnej. Jak pisał Galbraith, nowy przełom był już jednakprzygotowywany. Najbardziej chyba wpływowy ekonomista drugiej połowy XX wieku,Milton Freidman, ojciec neoliberalizmu w postaci monetarystycznej, cierpliwie oczekiwałodpowiedniej chwili do zaprezentowania swoich tez. Jego odczyt na uniwersytecie wChicago z 1967 roku stał się deklaracją nowej prawicy nadając zasadniczy ton krytyce„welfare state”. 406Ofensywa neoliberalna i związana z nią krytyka dokonań państw o orientacjispołecznej, występowały w postaci dwóch nurtów myśli ekonomicznej, tj. monetaryzmu itzw. szkoły podażowej, których założenia próbowali wprowadzić w życie Ronald Reaganw Stanach Zjednoczonych i Margaret Thatcher w Wielkiej Brytanii. Zasadnicza krytykaze strony neoliberalizmu względem doktryny „welfare state” i znajdującej się u jejpodstaw teorii keynesowskiej, powtarzała w zasadzie założenia ekonomii klasycznej.Zaczęto na nowo głosić poglądy o nieefektywności, czy wręcz szkodliwości interwencjipaństwa w mechanizm rynkowy, który działając w sposób niezakłócony jest w staniezapewnić równowagę ekonomiczną. Zarówno Friedman w książce pt. „Wolny wybór”, jaki Hayek, drugi czołowy monetarysta, w książce zatytułowanej „Droga do zniewolenia”,wykazywali szkodliwość rozrastającego się ponad swoje naturalne funkcje państwa, które405 Giddens A., Poza lewicą i prawicą, Wyd. Zysk i S-ka, Poznań, 2001, str. 88.406 Zawadzki S., Państwo o orientacji społecznej, Warszawa, 1996, str. 93-95.191