PRACA DOKTORSKA

fiskalnych, a przez to zarządzany jest przez państwo, drugi zaś opierając się na wpływachw postaci składek ubezpieczeniowych zarządzany jest przez tzw. partnerów społecznych(partenaires sociaux). Francja z racji tego, iż przyjęła bismarckowską, a więc wspartą oubezpieczenia społeczne formę „welfare state”, należy do modelu drugiego. Francuskisystem Sécurité Sociale jest aż w 77% finansowany ze składek odprowadzanych przezpracowników i pracodawców, a zaledwie w 23% z podatków i innych źródeł. 433 Dlaporównania w Danii, państwie należącym do modelu pierwszego, system bezpieczeństwasocjalnego w 76% finansowany jest z podatków, zaś tylko w 24% ze składekubezpieczeniowych. Tym niemniej także we Francji można zaobserwować powszechnąniemalże we wszystkich „welfare state” od lat 80-tych tendencję do wzrostu poziomufinansowania systemów bezpieczeństwa socjalnego ze źródeł podatkowych. Wynika to zpogarszającej się od tego czasu koniunktury gospodarczej, nieprzychylnych tendencjidemograficznych i skłonności właściwej dla kręgów liberalnych, polegającej nazmniejszaniu obciążeń po stronie pracodawców, a zwiększaniu ich po stronie samychbeneficjentów. We Francji przejawem tej tendencji było wprowadzenie w 1991 rokunarzędzia o nazwie Contribution sociale généralisée (CSG - Powszechnej składkispołecznej), która miała poprawić kondycję finansową francuskiego systemuemerytalnego. 434W kwestii zarządzania francuskim Sécurité Sociale, w związku z dominacjąwpływów pochodzących ze składek ubezpieczeniowych, system zarządzany jest przezwspominanych już tzw. partnerów społecznych, którzy tworzą autonomiczne względempaństwa organizacje zrzeszające pracowników i pracodawców. Wybór tej formyzarządzania posiada swoje korzenie historyczne i był bardzo bliski twórcom francuskiegoSécurité Sociale, którzy widzieli w nim drogę do emancypacji klasy robotniczej. 435 Systemzarządzania Sécurité Sociale był jednak we Francji wielokrotnie modyfikowany, zaś uźródeł tych zmian znajdował się prawie zawsze problem parytetu między pracownikami a433 Przybliżony rozkład składek na ubezpieczenia w ramach Sécurité Sociale między pracowników apracodawców wynosi odpowiednio 27% i 50%.434 Dumont, J.P., Les systèmes de protection sociale en Europe, Économica, Paris, 1998, str. 274.435 Palier, B., Gouverner la Sécurité sociale. Les réformes du système français de protection sociale depuis1945, PUF, Paris, 2002, str. 87.207