PRACA DOKTORSKA

ich szeroko pojętego dobrobytu. Państwo dobrobytu jest jego zdaniem dość niefortunnymtłumaczeniem dla terminu welfare state, które winno być prawidłowo tłumaczone jakopaństwo opiekuńcze. To ostatnie zdaniem tego autora zakłada „w sferze ekonomicznejingerencję państwa w życie gospodarcze, głównie w celu zapobiegania negatywnymzjawiskom społecznym, np. bezrobociu; w sferze życia społecznego, rozszerzenie systemuświadczeń i usług socjalnych; w sferze ustroju politycznego, akceptację demokracjiparlamentarnej” 216 .W świetle przedstawionej wyżej polemiki nad poprawnym polskimodpowiednikiem dla takich pojęć, jak welfare state, Sozialstaat, czy Etat-providence,piszący te słowa przyjmuje argumentację Sylwestra Zawadzkiego, który optuje zaposługiwaniem się pojęciem „państwo o orientacji społecznej”. Orientacja społecznapaństwa oznacza w tym wypadku, że państwo nie ignoruje problemów społecznychtakich, jak bieda, czy szeroko rozumiane nierówności społeczne, lecz stawia przed sobąokreślone zadania w tym zakresie, pozostawiając jednocześnie szeroką autonomięjednostce. Pojęcie opiekuńczości odwołuje się do opieki, która jak w przypadku opiekispołecznej, zakłada bierność, czy wręcz rodzaj podporządkowania i uzależnieniaznajdującego się pod opieką w stosunku do tego, który opiekę zapewnia. W związku zpowyższym, współcześnie pojęcie opieki społecznej zostało zastąpione pojęciem pomocyspołecznej, która zakłada pełną podmiotowość i autonomię człowieka otrzymującegopomoc, której otrzymywanie jest jego pełnym prawem. Dlatego też termin państwo oorientacji społecznej (czy państwo pomocy społecznej), o którym pisze Zawadzki, wydajesię pełniej odpowiadać współczesnej rzeczywistości.Jest jeszcze jeden ważny argument za posługiwaniem się tym pojęciem, któreodnosi się do jego szerszego zakresu znaczeniowego. Współczesna krytyka państwopiekuńczych wymusza jego ewolucję, która zmierza m.in. w kierunku posługiwania sięszeroko pojętymi aktywnymi formami pomocy, które zakładają nie tylko autonomięczłowieka, lecz wymagają jego aktywnego udziału w procesie niesienia pomocy. Pojęcie216 Tamże, str. 67-69.112