PRACA DOKTORSKA

które z uwagi na semiprezydencki charakter francuskiego systemu politycznegopostrzegane są jako okazja do poważnej zmiany społecznej. Zjawisko to potwierdziłazdecydowana większość ekspertów społecznych. Twierdzili oni, że omawiana dyskusjanabierała każdorazowo na sile, kiedy podejmowane były próby ograniczania prawsocjalnych którejkolwiek z grup społecznych, co przynosiło często masową mobilizacjęspołeczeństwa w obronie przywilejów społecznych. Eksperci różnili się natomiast wocenach poziomu i zakresu debaty, gdyż byli tacy, którzy uważali ją za prawdziwą iszeroką, inni zaś twierdzili, że brali w niej udział wyłącznie politycy i eksperci.Lata 1994-1997 są potwierdzeniem dla powyższych tez, gdyż wykazały ogromneprzywiązanie francuskiego społeczeństwa do państwa o rozbudowanych funkcjachsocjalnych. Już rządy Balladur’a, próbującego wprowadzić do świadomości zbiorowejFrancuzów elementy myśli liberalnej, poprzez próbę zastąpienie pojęcia równość (égalité)pojęciem ekuityzmu (équité), oznaczającego odejście od właściwego Francji egalitaryzmuwywodzącego się z haseł rewolucji francuskiej, udowodniły w toku wywołanej debatybrak społecznego przyzwolenia dla tego typu zmian, przesądzając jednocześnie oprzegranej premiera w wyborach prezydenckich z roku 1995. Największą i najbardziejburzliwą w swym przebiegu debatę społeczną wywołała jednak polityka rządu Juppé,który objąwszy władzę w roku 1995 postawił sobie za cel przeprowadzenie dogłębnejreformy finansowania, struktury i zarządzania francuskiego Etat-providence. W rezultaciedoszło do niespotykanego od roku 1968 buntu społecznego, przejawiającego się wwielotysięcznych manifestacjach, które na kilka miesięcy sparaliżowały kraj,doprowadzając ostatecznie do podjęcia przez prezydenta decyzji o rozwiązaniuparlamentu w roku 1997. Trwająca od kilkunastu lat huśtawka wyborcza oddawałakażdorazowo władzę ugrupowaniom, które w danym momencie przedstawiały sięspołeczeństwu jako pewniejszy gwarant status quo na poziomie funkcji socjalnychpaństwa. Nic więc dziwnego, że w roku 1997 prawica, która wyczerpała swój kapitałspołecznego poparcia w walce o ograniczenie hojności Etat-providence, musiała pogodzićsię z przejęciem władzy przez lewicę.614