PRACA DOKTORSKA

podjęty przez nawet najbardziej obiektywną komisję nie przyniósłby niesprawiedliwychrezultatów. Kończąc swój wywód autor artykułu stwierdził, że wartości republikańskie,takie jak wolność, równość i braterstwo, zawsze miały charakter idealny, a przez to iutopijny, jednakże niemożność ich pełnego osiągnięcia nie zwalniała nikogo z dążenia doich realizacji. Zastąpienie pojęcia égalité przez équité miało więc być w gruncie rzeczyucieczką od prawdziwych problemów i wyzwań, oznaczającą podporządkowanie sięrzeczywistości takiej, jaką jest nam dana. 679Warto przywołać także inne krytyczne względem Raportu Minc’ artykuły, jakiepojawiły się na łamach „Le Monde’a”. Większość z nich zwracała uwagę na problemarbitralności wyboru w kwestii charakteru i zakresu odstępstw od zasady równości, jakinarzuca przyjęcie pojęcia équité. Jeden z autorów pytał więc „jaki system wartości, jakaniepodważalna instancja mogłyby decydować o fundamentach ekuityzmu, a następniezapewnić ich uniwersalną i obiektywną realizację” 680 . Inny publicysta zwrócił z koleiuwagę, że w raporcie „Francja roku 2000” autorzy odwołują się do koncepcjisprawiedliwości autorstwa amerykańskiego filozofa John’a Rawls’a, którą to Francja wswym „niepoprawnym prowincjonalizmie” odkryła dopiero 20 lat po publikacji jegoksiążki „Teoria sprawiedliwości”. Raport zaś zawiera jej skrajne uproszczenie polegającemiędzy innymi na podporządkowaniu imperatywu ekuityzmu imperatywowiefektywności. Autorzy raportu stwierdzili bowiem, że walczyć z nierównościami należywówczas, kiedy te wpływają na obniżenie efektywności całego systemu. Kończąc seriękrytycznych zarzutów, autor artykułu odniósł się wreszcie do proponowanego w raporciewprowadzenia zabiegów idących w kierunku „dyskryminacji pozytywnej”, która dziękikoncentracji wysiłków na najbardziej upośledzonych, miała się stać narzędziem faktycznejrealizacji idei równości szans. 681W debacie, która toczyła się na stronach dziennika „Le Monde” brali także udziałobrońcy idei zawartych w raporcie „Francja roku 2000”, aczkolwiek ich liczba niedorównywała liczbie krytyków. Raportu bronił także przewodniczący Komisji Alain679 Blondel M., Egalité ou équité ?, Le Monde, 9 grudzień 1994, str. 2.680 Pinel B., Egalité ou équité ?, Le Monde, 27 luty 1995, str.13.681 Simonnot P., A propos de l' "équité", Le Monde, 20 grudzień 1994, str. 1.428