PRACA DOKTORSKA

ostatnich 15 lat rządów François Mitterrand’a, można było stwierdzić, że świat całkowiciesię zmienił, jednocząc się za sprawą chociażby upadku Muru Berlińskiego, czypostępującej globalizacji. 705 Nic więc dziwnego, że toczącej się kampanii wyborczejtowarzyszyły społeczne niepokoje i wielkie dyskusje na temat kształtu, jaki przybierzeprzyszłość, w której formowaniu nowy prezydent będzie miał znaczący udział.Nigdy dotąd przyszłość francuskiego systemu bezpieczeństwa socjalnego niestanowiła tak wielkiego wyzwania i tak znaczącego elementu kampanii wyborczej. Nigdyteż jej sytuacja nie przedstawiała się tak tragicznie. Od roku 1990 powszechnypracowniczy reżim Sécu odnotowywał rok rocznie ciągły wzrost deficytu. W 1992 rokudeficyt ten wyniósł prawie 18 miliardów franków, w 1993 roku 57 miliardów, w 1994roku już aż 59 miliardów franków, zaś ówczesne przewidywania dotyczące roku 1995wskazywały ponownie na deficyt rzędu 50 miliardów franków. Tak więc Balladurodziedziczył po swoim poprzedniku deficyt w budżecie Sécurité Sociale na poziomie 110miliardów franków i w ciągu dwóch lat jego rządów nie udało mu się go zredukować. Podkoniec roku 1995 powstała więc konieczność zdobycia finansowania na skumulowanydeficyt wynoszący już prawie do 200 miliardów franków, co stanowiło niemal 20%rocznych wydatków w ramach Sécurité Sociale (1100 miliardów franków). 706 Sytuacja tatłumaczy niepokój społeczny, jaki towarzyszył kampanii wyborczej, będący z jednejstrony wyrazem lęku o przyszłość francuskiego systemu bezpieczeństwa socjalnego, zdrugiej zaś tak naprawdę strachu przed reformami, jakie podejmie nowy prezydent i rząd,które mogłyby oznaczać koniec dotychczasowego hojnego systemu socjalnego, do któregoFrancuzi byli tak bardzo przyzwyczajeni. Nic więc dziwnego, że kampanii prezydenckiejtowarzyszyły liczne manifestacje społeczne, inspirowane przez niemal wszystkie związkizawodowe, których aktywność przybrała znacznie na sile. Godne uwagi jest również to,że żaden z kandydatów nie odważył się na krytykę względem protestujących, chcącpokazać swoje zrozumienie dla obaw Francuzów. O ile zachowanie takie nie powinnodziwić w stosunku do kandydatów lewicowych, to w przypadku kandydatów prawicy705 Colombani J. M., En manque d'espérance, Le Monde, 22 kwiecień 1995, str. 1.706 Bezat J. M., Malgré une croissance forte, les déficits publics n'ont pas diminué. Le redressement de laSécurité sociale n'offre guère de choix, Le Monde, 28 luty 1995, str. 6.439