PRACA DOKTORSKA

wzrastające wydatki na opiekę zdrowotną. 644 Bezrobocie nie przestawało jednak rosnąć,dlatego prezydent zdecydował się na zmianę premiera, powołując pierwszą kobietę natym stanowisku, Edith Cresson, która nie sprawdziwszy się odwołana została w roku 1992.Kolejnym lewicowym premierem został Pierre Beregovoy. Choć temu ostatniemu udałosię opanować inflację i zwiększyć francuski eksport, nie zdołał zahamować bezrobocia,które osiągnęło już wówczas liczbę 3 milionów osób w wieku produkcyjnym. Kolejnewybory parlamentarne z marca 1993 przyniosły porażkę socjalistów. Dwa miesiącepóźniej odchodzący premier, Pierre Beregovoy, popełnił samobójstwo. 645 Nowymprawicowym premierem mianowany został Edouard Balladur, bowiem lider prawicy,Jacques Chirac, zaczął już przygotowywać się do kolejnych wyborów prezydenckich,przypadających na rok 1995. Była to druga cohabitation w historii V RepublikiFrancuskiej. 646 Prawicowy premier powtórnie rozpoczął od prywatyzacji tym razemtakich przedsiębiorstw, jak Renault czy Elf, których cześć udziałów przeszła w ręceprywatne. Napotkał on także pewne problemy, w tym ten związany ze społecznymoporem względem planów wprowadzenia nowej formy umowy o pracę (CIP),pozwalającej na wynagradzanie młodych ludzi poniżej pensji minimalnej, której nie udałomu się przeforsować. Zasadniczym problemem było utrzymujące się wciąż na wysokimpoziomie bezrobocie sięgające 12%. 647 Mimo to premier, ulegając namowom swojegośrodowiska, postanawiał kandydować w wyborach prezydenckich, jako konkurent lideraRPR, Jacques’a Chirac’a. Chirac miał przed sobą podwójne wyzwanie, bowiem musiałpokonać konkurenta z własnej partii, nie doprowadzając jednocześnie do jej rozbicia.Zwycięstwo prawicy w wyborach prezydenckich wydawało się o tyle bardziejprawdopodobne, że w roku 1992 ogłoszona została informacja o chorobie nowotworowejMitterrand’a, w związku z czym szczególnie pod koniec jego kadencji Balladurdysponował znacznie większą swobodą działania. Dodatkowo ciężko chory Mitterand nie644 Historia polityczna świata XX wieku: 1945-2000, red. Bankowicz M., Bankowicz B., Wydaw.Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków, 2004, str. 584-587.645 Becker J. J., Histoire politique de la France depuis 1945, Armand Colin, Paryż 1994, str. 179-180, str. 184-187.646 Leveque P., Histoire des forces politiques en France, Armand Colin, Paryż, 1997, str. 425-428.647 Noblecourt M., Manifestations unitaires á Paris et en province L'opposition au " SMIC-jeunes " rapprocheles syndicats, Le Monde, 17 marzec 1994, str. 1.416