doğmunun 125. yılında mustafa kemal atatürk - Atatürk Araştırma ...

128
S. ESİN DERİNSU DAYI
etmediği gibi, bu düşünce ve faaliyet içinde olanların da amansız
düşmanı idi.
Atatürk’ün Yıldırım Orduları Grup Kumandanlığı’nın lağvedilmesinden
sonra Adana’dan İstanbul’a geldiği 13 Kasım 1918 günü
Boğaz’daki İtilaf Devletlerinin donanmasını gördüğünde yanındaki
Yaveri Cevat Abbas’a söylediği “Geldikleri gibi giderler” 2 cümlesi
bu açıdan çok önemlidir. Bu kısa cümlenin de içinde bir liderin gelişinin
ayak sesleri işitiliyordu.
Bu cümlede, milletin sıkıntılarına, çaresizliğine ve beklentilerine
çare olacak bir liderin çözüm ve umud ile yola çıkışının işareti
vardı.
Bu cümlede, devletinin ve milletinin varlığına, bağımsızlığına
kasteden düşmanların ne kadar güçlü olursa olsun, onlar karşısında
mücadele azim ve kararından asla vazgeçmeyecek ve kendisine
inanan milletinden aldığı büyük bir güçle, milleti ile beraber “Ya
İstiklâl, Ya Ölüm” mücadelesini yapacak gerçek bir liderin inancı
vardı.
Atatürk’ün, 10 Haziran 1919’da yayınladığı genelgede; “Milletimle
beraber milletin istiklali uğrunda nihayete kadar çalışacağıma
mukaddesatım namına söz veririm” 3 demesi yukarıdaki
ifadelerini doğrulamaktadır.
Atatürk, nereden gelirse gelsin, kaynağı içerde veya dışarıda
olan ve dışarıdan yönetilen, yönlendirilen; başka milletlerin millî
doktrinlerine dayanan ve onlara hizmet eden her türlü fikir ve akımın
karşısında idi. Bunlardan kaynaklanan, ülkemize yönelik tehditler
karşısında da mücadele edilmesini isterdi.
Zaten, “Türkiye bütün düşmanlık dünyasına karşı kazandığı
maddi ve manevi zaferlerle ölmez bir varlığa sahip olduğunu,
parlak bir şekilde ispat etmiştir” 4 ve edecektir de.
Atatürk’e göre; Türkiye’yi dinamik idealine “varmaktan alıkoyan
iki kuvvet vardır. Biri dış düşmanlardır. Bunlar bizi bir
sömürge haline koymak için ilerlememizi istemeyenlerdir. Fa-
2 Celal Bayar, Ben de Yazdım, Milli Mücadeleye Giriş, İstanbul, 1997, s.2.
3 (10 Haziran 1919), Atatürk’ün Tamim, Telgraf ve Beyannameleri, Ankara,
1991, s.31.
4 Atatürk’ün Söylev ve Demeçleri, II, Ankara, 1997, s. 20.