doğmunun 125. yılında mustafa kemal atatürk - Atatürk Araştırma ...

50
SEÇİL KARAL AKGÜN
gazetecilerle görüştüğünde kendisine yeni hükûmetin dini olacak mı
sorusu yöneltilmiştir. Nutuk’ta bu olayı anlatırken “İtiraf edeyim ki
bu suale muhatap olmayı hiç de arzu etmiyordum. Sebebi, pek kısa
olması lazım gelen cevabın o günkü şeraite göre ağzımdan çıkmasını
henüz istemiyordum” dedikten sonra halifeliğin kaldırılması gibi
önemli bir adımın, halk arasında dinsiz bir sisteme gidildiği kanısı
uyandırarak engellenmesini önlemek için, zorunlu olarak “Vardır
Efendim. İslam dinidir” 6 dediğini açıklamaktadır. Nitekim, cumhuriyet
duyurulduktan ve halifelik kaldırıldıktan sonra 1924 Teşkilat-ı
Esasiye Kanunu’na yapılan ekler arasında bu madde vardır. Atatürk,
Nutuk okunduğu zaman henüz kaldırılmamış (1928’de kaldırılır) bu
maddeyi hiç de içine sindiremediğini “Millet Teşkilat-ı Esasiye Kanunumuzdan
bu zevahidi (fazlalıkları) ilk münasip zamanda kaldırmalıdır!”
sözleriyle yine duygularını dile getirerek açık etmektedir.
Demokratik anlayış yerleştirmek isteğine ve gayretine karşın,
gerektiğinde bir ihtilal lideri olduğunu, yani iplerin elinde olduğunu
hatırlatıvermesi de Atatürk’ün Nutuk’ta karşılaştığımız bir özelliğidir.
1922 Mayısı başında (6 Mayıs) Atatürk’e yasama yürütme yetkileri
de veren Başkumandanlık yasasının uzatılması, Meclis’te bu
unvanın sadece Padişaha ait olabileceğini öne süren tutucular tarafından
ulusal egemenliği sarstığı gerekçesi ile engellenmek istenmişti.
O da, yetkilerinin sürdürülmesi gerektiği açıklamasını yaptıktan
sonra “Düşman karşısında bulunan ordumuz başsız bırakılamazdı.
Binaenaleyh, bırakmadım, bırakamam ve bırakmayacağım” 7 diyerek
bu yetkileri bırakmamanın da elinde olduğunu hatırlatıvermiştir.
Bu yönde bir başka çarpıcı örnek de saltanatın kaldırılması önerisi
Meclise sunulmak üzere üçlü komisyonda görüşülürken hocalar grubunun
olumsuz tavrına karşılık “Mevzubahis olan; millete saltanatını,
hâkimiyetini bırakacak mıyız bırakmayacak mıyız? Meselesi değildir.
Mesele, zaten emrivaki olmuş bir hakikati ifadeden ibarettir.
Bu, behemehal olacaktır. Burada içtima edenler, Meclis ve herkes
meseleyi tabii görürse, fikrimce muvafık olur. Aksi takdirde, yine
hakikat usulsü dairesinde ifade olunacaktır. Fakat ihtimal bazı ka-
6 İbid, s. 716-717.
7 İbid, s. 662.