doğmunun 125. yılında mustafa kemal atatürk - Atatürk Araştırma ...

516
ALİ GÜLER
AB, “kültürel haklar” bağlamında her etnik grubun (Türkiye için
bu sayı 47 (?) olarak veriliyor) ana dilinde yayın (özel ve resmi televizyonlarda)
ve eğitim hakkının tanınmasını talep etmektedir. Bu talebin
gerçekleştirilmesi çok kısa sürede, olmayan yeni etnik gruplar,
yeni azınlıklar yaratacak ve yukarıda değindiğimiz ve Atatürk’ün de
açıkça belirttiği “Türk milletinin bölünmesi” kültürel anlamda gerçekleşmiş
olacaktır.
2002 İlerleme Raporu’nda, “Dernek Kurma, Barışçı Toplantı
Hakkı, Sivil Toplum” başlığı altında “Eksiklikler ve Beklentiler”
sayılırken ifade edilen, “Resmi yazışmalarda Türkçe dışında dil kullanılmamaktadır”
eleştirisinden açıkça anlaşılmaktadır ki; önümüzdeki
yıllarda, yani bu sürecin sonucunda Türkçe’nin resmi devlet dili
olmasından vazgeçmemiz talebi ile karşılaşacağız.
Türkiye Cumhuriyeti Devleti, merkezî-millî devlettir. Burada
merkezîlik özelliğinin vurgulanmasının nedeni, federal devletin de
millî devlet olabileceği gerçeğidir. Bilindiği gibi, bir çok federal
devlet millî devlet olabilmektedir. ABD, İsviçre modern millî devletlerdir,
ancak siyasi yapıları federal yapımdır. Bu yönü ile millî
devlet yapısı, imparatorluk devlet yapısını ve ümmetçi devlet yapısını
reddetmektedir. 6
III. TAM BAĞIMSIZ DEVLET
Türkiye Cumhuriyeti, Osmanlı Devleti gibi siyasal ve ekonomik
bakımdan yarı bağımlı bir devletin enkazı üzerinde kurulmuş
ve yükselmiştir. Bu nedenle tam bağımsızlık, Atatürk’ün baştan beri
üzerinde en çok durduğu bir temel esas olarak hayata geçirilmiştir.
Atatürk’ün tam bağımsızlık konusundaki en veciz sözleri, Nutuk’un
hafızalarımıza işlemiş olan şu satırlarında yer almaktadır:
‘‘Esas, Türk milletinin haysiyetli bir millet olarak yaşamasıdır.
Bu esas ancak tam bağımsızlıkla temin olunabilir. Ne kadar zengin
ve müreffeh olursa olsun, bağımsızlıktan yoksun bir millet medeni
insanlık karşısında uşak olmak mevkiinden yüksek bir muameleye
layık olamaz. Yabancı bir devletin koruyuculuğu ve kollayıcılığını
6 Z. Hafızoğulları, Laiklik, İnanç, Düşünce ve İfade Hürriyeti, Ankara, 1997,
s. 155.